Seyraniyi Seyre Daldım Şiiri - Yusuf Akyüz

Seyraniyi seyre durdum
Mazinin sırrınısordum
İzlerine nazar vurdum
İzzetin nişanı vardı

Hakikatten hiç şaşmamış
Haddini bilip aşmamış
Nefs ipine dolaşmamış
Sarsılmaz imanı vardı

Omuzunda kırık sazı
Yüreğinde ince sızı
Dertlerin en amansızı
Ne yara saranı vardı

Düşmüş gurbet kucağına
Hasret baba ocağına
Sığınmış han bucağına
Garip hanümanı vardı

İlham çeşmesinden kanmış
Seyyah olup çok dolanmış
Muhanetlerden usanmış
Halini soranı vardı

Gördümki aşkla sınanmış
Yüreği özlemle yanmış
Sabır savaşı kazanmış
Sırtında kaftanı vardı

Bühtanlarla çok sınanmış
Tahammül od’una yanmış
Hodbanlardan ağzı yanmış
İnsana gümanı vardı

Zulme haksıza tan etmiş
Baş kldırmış isyan etmiş
Sözü özüyle bir etmiş
Yiğitce beyanı vardı

Doğruları saklamamış
Kirlileri aklamamış
Hiç dalkavukluk yapmamı
Ne dost ne yaranı vardı

Sözünü hiç sakınmamış
Her yaraya parmak basmış
Gönüllere sevgi saçmış
Bunda muhibbanı vardı

Dilinde dinmez avazı
Gönülden hakka niyazı
Haksızlığa itirazı
Bitmeyen isyanı vardı

Dimdik durmuş eceledek
Bu benim gördüğüm gerçek
Görene ibret verecek
Yazılmış destanı vardı

Küsmüştü hal bilmezlere
Düşene el vermezlere
Bir göz yaşı silmezlere
Titreyen vicdanı vardı

Hak edene güller seren
Hal bilmeze garip gelen
Yusufada dersler veren
Hikmetli seyrani vardı