Seyrân-ı Mâverâ Şiiri - Salih Şanlı

Hamd ile beyân kıldın gördüğün ol keremi
Seyrân-ı mâverâyı, âyât-ı muhteşemi

Âşikâr ettin bize âlem-i hakîkati
Saçtın leyâlimize o envâr-ı mahremi

O berrâk nazarınla fehmettin öteleri
Gönüllere nakşettin âlem-i lâyüfhemi

Son ümmete bahşolan ey mürsel-i muhterem
Nebîlerin baştâcı, rasûllerin ekremi

Dosdoğru anlattın yâr, gördüğünü şübhesiz
Apaçık âyetleri, o mübârek âlemi

Gördün hakîkatleri, işittin Hak sözleri
Olacakları yazan mahfuz levhi, kalemi

Açıkça haber verdin sekaleyne ey şâhid
Gelecek kıyâmeti, o yevm-i lâceremi

Şeksiz şübhesiz gördün âhiret ahvâlini
O Va’dedilmiş cenneti, o me’vâ-yı eslemi

İnsanlığı uyarıp anlattın gördüğünü
Hakk’ı sevmeyenleri saracak cehennemi

Görmeden teslim olur hakîkate müminler
Gayb’a îmandır dînin evveli mukaddemi

Ne yücedir O Hâlık, sana mi’râcı veren
Seni pek güzel kılan Hâkimlerin Ahkemi

Huzûruna çağırdı lutfuyla Rahmân seni
Seyrettin mâverâyı göklerdeki görkemi

Dâveti aldığın yer doğduğun şehir Mekke
Nûra garketti Mevlâ o şehr-i mükerremi

Temiz mukaddes şehir, arınmış korunmuş kent
Canların özlediği Allâh’ın has haremi

Yolları aşar canlar, dağları denizleri
Zülhuleyfeyi ya da Vâdi-yi Yelemlem’i

Bütün kullar için Rahmân’ın pâk beytidir
Hidâyetin menbâ’ı Hak nûrunun maksemi

O mübarek Kâbe’dir yeryüzünün övüncü
Allâh için yapılan mâbedlerin akdemi

Duâlar sığınağı hacer-ül esvediyle
Müberrâ sitâresi, mübârek Mültezemi

Nûrlar sağanağıdır, Altın Oluğu, Hıcri
Mukaddes kapısıyla, bereketli Zemzem’i

Makâm-ı İbrâhîm’de, Safa ile Merve’de
Sükûn bulur rûhların iştiyâkı özlemi

Kimse kimseyi üzmez o mübârek topraklarda
Kimsenin kimseye yok hiç kem sözü sitemi

Ey yücelere eren, öteleri gören göz
Ey kâinâtın fahri, seyyid-i müfehhemi

Katına dâvet ile lûtuflandırdı Rahmân
Kendi ihsânı olan sendeki saf erdemi

İsrâ mu’cizen ile teşrif ettiğin ândır
Kudüsteki ânların en hoşu en hürremi

Burak ile yol aldın refref ile yükseldin
Yüce huzûra vardın, yaşadın en hoş demi

Oldun Cebrâîl ile Mikâîl’in hemrâhı
Hamele-i arş ile İsrâfîl’in hemdemi

Mesrûr ettin göklerde pâk ceddin İbrâhîm’i
Sevindirdi likâ’ın safiyyullah Âdemi

Selam verdin semâda Mûsâ ile Hârûn’a
Hâlis kullukta gördün Îsâ ibni Meryem’i

İmâm olup cem’ oldun ol enbiyâ ile ki
Haber verdiklerinin yok hilafı mübhemi

Parlak ihtişâmıyla lâhûtu gören nazar
Ey fuâd-ı nûr-cevher, Nebîlerin Hâtemi

Ötelerden gelirken getirdiğin bergüzâr
Senin sevginle yanan yüreklerin merhemi

Hamd olsun Hakk’a, salât, mi’râcıdır müminin
Gözün nûru ışığı, kalbin ilacı emi

Bir muhâtab oluştur Allâh’ın kelâmına
Kalblerin dizginidir, kem arzûların gemi

Huzûruna yükseltti şân verdi Rahmân sana
Şânınla taclandırdı Rabbin benîâdemi

Pek mübârektir gecen, hep hayırdır gündüzün
Nûr eyledi mi’râcın vakt-i leyli, subh-demi

Gördüğün ol keremi anlatabilir mi hiç?
Söyleyenlerin dili, yazanların kalemi

Bin övgüm huzûrdaki bir gülüşe yetmez ya
Kim övmez sencileyin bir nûr-i mücessemi

Seyrini kutlar gece bülbüllerin nağmesi
Gündüz kumrular ile güvercinlerin demi

Anber kokan ağzında çağlar hikmet pınarı
Hangi yürek dinlemez nûr saçan o gül-femi

Uyandırır kalbleri, râyihâsıyla sarar
Mübârek mi’râcının cennet kokan meltemi

Tâze düşmüş alnına, gültâcı yanağına
O en kıymetli vaktin miskler kokan şebnemi

Topraklara düşmesin huzûra ermiş terin
Dağlarca altın ile tartılır bir dirhemi

Itrıyla tâclandırsın mütebessim gülleri
O gül terin süslesin karanfili çiğdemi

Ümmet içindi duân, rahmet buyurdu Mevlâ
Hamd sancağıyla sildi gözlerindeki nemi

Ey gökleri fetheden keskin mücellâ kılıç
Âfâka bûs ettirdin Hak’tan gelen alemi

Ey Âlemlere Rahmet, aydınlığa çıkardı
Vücûdunun nûrları, zulûmât-ı ademi

Sâyende hayat buldu harab vîrân sîneler
Sükûnete çevirdin kalblerdeki depremi

Bir yâr ki yürümüştür fevkinde semâvâtın
Baştâcı etmez mi arz ol sahib-ül kademi?

Bir kerîm kuldur ki o sâhib-i tâc-ı mi’râc
Kapısında şâhlardır, sultânlardır hademi

Rabbinin izniyle in yeryüzüne ey Rahmet
Yok et zulmü, son bulsun mazlumların mâtemi

Ötelerin nûrunu bol bol saç üstümüze
Kalksın şirk kasâveti, yüreklerin elemi

Pür-nûr et şarktan garba, cenubdan şimâle dek
Aydınlat yeryüzünü, içlerdeki zulemi

Arındır Beytullâh’ı şirkin her türlüsünden
Hâk ile yeksan eyle her putu her sanemi

Şirk ki bir hastalıktır, ölümdür göğüslerde
Sînelerden söküp at, şirk denilen veremi

Kaldır zulmü cihandan, devir hak bilmezleri
Yık hem kayser-i rûmu hem kisra-yı acemi

Nasıl yıktıysa Hak Söz semûdu, firavunu
Direkler üstündeki eşsiz bâğ-ı iremi

Söz Rahmânın sözüdür, hüküm O’nun hükmüdür
Yed-i kudretindedir her varlığın perçemi

Hicaz’dan Hind’e, Sind’e, Rûm diyârından Çin’e
Ulaştır Hak nûrunu o kitab-ı muhkemi

Tâ maşrıkdan mağribe, Mısır’dan Endülüs’e
Yıldızlarca saçılsın hakîkatin hikemi

Hükmüne boyun eğsin cümle âlem Allâh’ın
Bütün gönüller ansın hamd ile Ol Hakem’i

Sevdi seni âlemler, başlarına tâc etti
Parmağında parlayan îman yüklü hâtemi

Münevver Medînene akar bütün gönüller
Bilmem bu aşk sendeki nûra mı edebe mi

Haktan sana va’doldu, sonra bahşoldu hepsi
Ömrünün sertâcıdır Ol Rahman’ın kasemi

Vesîle Cennetiyle mükerrem kılsın Mevlâ
Her ânı nûr ömrünü, o hayat-ı muksemi

Allah’ın va’di haktır, nûrunu tamamlar O
Müjdele müminlere bu kazâ-yı mübremi

Hadsiz şükürler olsun ihsân eyledi bize
Mevlâ sencileyin bir Nebiyy-i muhteremi

“Yok” demez “vermem” demez ihtiyaç arz edene
İlim menbâı ağzın bilmez “yok”u “vermem”i

Kerem umarım senden, daha ne isterim ben
Olsam da ümmetinin en hakîri en kemi

Mi’râcın hürmetine rahmet buyursun Rahmân
Afveylesin hem beni hem babamı annemi

Senin vesîlenle yâr afv u mağfiret kılsın
Bütün inananları cümle mü’min ümemi

O ki şereflendirdi Azîz Elçiyle bizi
Ki o öğretti bize her lâzım u elzemi

Âbıhayattır, nûrdur, güneşçe tebessümü
Âlemlere rahmettir çehre-i mübessemi

Habîbidir Rahmânın tâ ezelden ebede
Âhir ü Âkibse de en evveldir kıdemi

Dâim yüceltsin Allâh, mübârek Rasûlünü
Ki O’dur insanlığın sığınacağı gemi

Makâm-ı Mahmûd ile şereflendirsin Mevlâ
Ol Nebî sallallâhu aleyhi vesellem’i