Seyr-i Süluk Şiiri - Ömer Gümüşoğlu

Yol, insan-ı kâmil olmak,
Allah’ın iradesinde kaybolmak…

Yol ki aşkın eşsizliğinde,
Gönlü dolduran ilhamlar eşliğinde…

Yol, seyr-ü süluktur Kuran-ı Kerim ahkâmında,
Yolcu, ehl-i süluktur sünnet-i seniyye adabında…

Nefsi ıslah etmeli; arınmalı kirlilikten,
Yolu aşk bilmeli; özü samimiyetten…

Aslına yolcudur o nefer,
Sonsuzluk içinde bir sefer…

“Öz”e yol tutar ehl-i süluk,
Aşk akar kalbe oluk oluk…

İlkin ruh nefsi esir almalı,
Zira seyir adaba uygun olmalı…

Yol tutulur kendini Allah’ta bulmak adına,
Ne hüzün vardır ne keder, seyahati boyunca…

Aşk, ihsan ihlâs eksik olmaz salikin azığında,
Gaye Allah’a kavuşmaktır yaşayarak tada tada…

Gözlerindeki feyz-i muhabbet, ilme gider koşa koşa,
Gönüllerindeki aşk-ı saadet, yâre yürür coşa coşa…

Seyir hem enfuste hem afakta ola,
Varlık “bir” kesilmeli birlik yolunda…

Evvela iç ihya olmalı yolda,
Yalnız dış makyajlanırsa kalırsın darda…

Yolun evveli yaratılıştan geldi,
Küll’ün cüz’e inişi: seyr-i nüzuli…

Yolculuğun temsili, tekrar yükselme seyri,
Cüz’ün küll’e gidişi: seyr-i uruci…

Nefsin güçlü kolları engel olursa şayet,
Ruhun yumuşak parmakları yetişir elbet…

Aşk, samimiyet, sevgi ve gözyaşı,
Hak aşığı ruhun yumuşak yoldaşı…

O’na yolculuk sonra O’nda yolculuk,
O’nunla yolculuk, O’ndan öze yolculuk…

La ilahe illallah der nefs-i emmarede,
“Allah Allah” zikri berzah eder âlemi, levvamede…

“Hu” ile ilhamlara erişir nefs-i mulhimede,
“Hak” der o gönül mutmainne mertebesinde…

“Hay”dır dilindeki, razı ve hoşnut kalp nefs-i raziyyede,
O da kuldan razı, kul ondan sever yaratılanı marziyyede…

Yolculuk zirvede; saf, berrak aşk nefs-i kamilede,
Olgunlaşınca başlar, yol asıl şimdi başlarmış özde…

Sülukun sebebi celvet-i halka hizmettir,
O kimselerin nefesleri tesbih, sözleri hikmettir.

Kamil olan insandır âlemin özü,
Hakka çağırır onun aşk kokan her sözü…

Seyirde, seyahatte aşktır,
Aslolan Allah’tır.