Seyr-i Sevda Şiiri - Osman Bulut

On iki yaşımda ya var ya yoktum,
Bağrımı çabucak yaktı bir güzel.
On üçümde başka diyara aktım,
İlk aşkı gönlümden söktü bir güzel.

Beni yakan yanaktaki beniydi,
Hele o gülüşü başka konuydu,
Yaş on altı oldu, bir yaz günüydü,
Su olup gönlüme aktı bir güzel.

Kürek çekilmiyor suyun tersine
Gönül yeniliyor yârin hırsına.
Noktayı tez koyduk sevda dersine
Geldi karşımda diz çöktü bir güzel.

Yaşım on sekizdi okul yılları,
Birlikte yürüyüp geçtik yolları,
Tuttu başkasını sardı kolları,
O kadar hayali yıktı bir güzel.

Görmedim eşini, emsalini hiç,
O göv gözlerine gel de paha biç.
Her engeli aştım inadı hariç,
İnan iflahımı söktü bir güzel.

Uzun yıllar sonra tekrar görünce,
Baktım hali tavrı hayli serince.
Çekindi almadı selam verince,
Yüzünü, gözünü döktü bir güzel.

Daha da dün gibi, yoktur yalanı
Eşikte görünce yedim tırpanı.
O yüksek okula kayıt zamanı
Gözlerim odaya baktı; bir güzel

Saçlarını bir bağlar, bir açardı
Göklere yükselir şule saçardı.
Bu Mecnun kurtulup nasıl kaçardı,
Boynuma kemendi taktı bir güzel.

Yalvarıp yakardım her gün velhasıl,
Direncine ne güç yetti, ne akıl.
Salına salına koca iki yıl
O sınıfa girdi çıktı bir güzel.

Bağ koptu, o iki sene doldu da,
Gitti iyi kötü bir eş buldu da.
Muallime olacaktı, oldu da
Beni de talime çekti bir güzel.

Yalnız o çökertti temelli beni,
O yaşta eyledi engelli beni.
İzini kaybettim, besbelli beni
Selefleri gibi ekti bir güzel.