Seyr-i alem Şiiri - Mehmet Akif Şenel

Kargaya emanet bırakmıştı kılıç balığı
yaşanmamış tuzlu sözleri
Bülbüle sitem ediyordu
tozlu dağın ardıc'ı
Tok gözlü sözlerde avlanıyordu
sessiz sedalı yarasalar
Geceye bağırıyordu
aç gözlü martımın yavruları
Sahile yağ çeken gölge binalar
Sıra sıra küfrediyordu denize
lağım dolu teneflerden
Nağme nağme dökülüyordu ağızlardan
Kirlenmişliğe perde şarkılar
Gözleri ağlıyordu gözler
Kumsalıma pislemişti atıklarını
medeniyetin kirli pabuçları
Mehtabı ağlayan sahte aşklardı
Nadassız sahilimde sessiz ayak sesleri
Yıkık iskeleyi asa sanmıştı
yengeç kılıklı istakoz
.....
Kayasız kaya balığımın bağırtısı
Denizden gelemeyenin çıkıntısı
Yorgun gözlerin ufka çırpınışı
Pike yapmış uçağımın uğultusu
Ağlayanlarımın bağırtısı
Ağlayanlarımınkiydi bunlar

Gözlerin takıldığı derinlikler
Çengeller çapalar
Köpek balığımın kancalı yüzgeci
Akıntısız denizimindi durdurulan

Kan sofrasında ziyafet çekiyor
Balinamın sırtına saplanmış hainler
Yunusum sıkıntılı
Orkinosum yosun kokulu
şarap maşrapası elinde
Tedariksiz tedirginlikle yüreğinde
Güneşe hasret deniz kızım
Hapsedilmiş sulu kız kulesinde
İnci taneli gözyaşları
kartalımın bahçeme attığı
Uyandırdığı hislerime ateş topu sanki
her yüzünden yağan

Genc_Sair