*SEYR-İ ÂLEM GÖZLERiN (II)

Bir kıvılcım saçtı ki aydınlandı ufuklar
Hasretiyle çırpınan gönlüme cemre düştü
Bağrım yandı tutuştu âherlendi şâfaklar
Cümbüşünde gecenin kahırlandı kovuklar
Sancılar! .. Kesin artık şu ağrılı zamanı
Manşetlere taşıyın, tarihleyin bu anı.
Yaralı bir hastanın doktoru geldi yazın
Gözlerine baktıkça sancısı geçti yaz’ın
Yazın da okusunlar, gözündeki fermânı
Fermânın buyruğundan bulmuşum ben dermânı

Ayaz kıran bakışı şehlâ şehlâ düşerken
Gergefimde işlenen umutlarım pişerken
Sevincim şakağımı çizgi çizgi deşerken
Bak işte karşımdadır hasretiyle yandığım
Ürkek bakışlarını lokma lokma bandığım

Kaç geceler ağladım, kaç asır sensiz geçti
Gör işte, çaresizlik saçıma kefen biçti
Bir sabah uyandım ki yıllara yenilmişim
Eyvah ki acılardan gençlikte erken göçtü
Rıhtımımda çürüttüm gecenin azabını
Dalgalarca yürüttüm gönlümün gazabını
Şamdanın fitiline kan tükürdü karanlık
Kızıllara boyandı içimdeki sahanlık
Gecelere sığındım arta kalan yanımdan
Yaralı yüreğimde yârsız hayat bir anlık

Bu günler geçti şükür! Bak işte buradasın
Bir rahlenin ucunda tam işte şuradasın
Ne bir ayın şavkında ne yıldızlı gecede
Sol yanıma yaslanan onulmaz yaradasın
Akkor gibi yüreğim bir nebze serinledi
Çektiğim tüm acılar mutluluktan inledi
Eylülün paslı yüzü gülümsedi uzaktan
Sararmış, solgun yanı kımıldadı yataktan
Sonbahara can geldi, can dediğim canımdan
Çürüyen yanlarıma bir çâre düştü Hak’tan

Bakışların gönlüme kurşun gibi yağarken
Duvaklanan yıldızlar gecelere doğarken
Merhamet gözlerimden yağmur gibi sağarken
Bak işte karşımdadır yağmurunda yunduğum
Aşkın nakışlarını gül tabakta sunduğum

Gül ey yâr! Mühürlendim gözünün çırasına
Alev olup yaksa da razıyım yarasına
Bensiz mutluysan söyle alınmam sözlerine
Kefen giyer girerim ayrılık sırasına
Düğümle her zerremi al götür senin olsun
Geri kalan şu ömrüm izin ver sende solsun
Ne var ki benim olan? Bir kuru iskeletim
Kalbim bile sendedir, tınısı bende yetim
Çöl olmuş benliğimde çaresiz divaneyim
Ömrümü feda ettim gözlerindir hicretim