Seymenler Diyarı Ankara'dan....

Ankara'da ışıklar yanınca
Yıldızlar iner gökten salkım salkım
Yüreğimiz tutunur o salkım ışıklara
Eğer insanı, doğayı, hayvanları seversen
Merhamet edersen özürlülere, yetimlere, yaşlılara
Yüreğin kıpır kıpır kıpırdar
Sevgi Güneşi doğar doruklardan doruklara
Anadolu'dan Dünyaya uzandığında insan
Dağ aşar
bayır aşar
ova aşar
ırmak aşar
Sevince kendini aşar, kendini
Seymenler diyarı Ankara
Açmış anaç ışıklara gözlerini
Sevgi büyümüş...büyümüş...büyümüş...
gözlerinde
sözlerinde
dudaklarında
Paylaşıldıkça çoğalmış...çoğalmış...çoğalmış...
Hey heey yine de hey heey
Aldım cümbüşü elime çalıyorum bu sabah
Çalıyorum da sevgimi dile getiriyorum
Açıyorum avuçlarımı gökten inen yıldızlara
Tutunuyorum yüreğime sokulan ışıklara
Ve sevdalımın yüreğine, beynine giriyorum
Seymenler diyarı Ankara'dan selam gönderiyorum
Çağırıyorum Karacaoğlan gibi çağırıyorum
Taş düştüğü yerde ağır olunca, susuyorum
Ve sevgi yüreğimde açmayan çiçekleri görünce
gelmiyor
konuşmuyor
bakmıyor
Üstelik büyümüyor oturduğum koltuk
Büyümez çünkü, ağaca dayandın ağaç kökünden çürüdü
Duvara dayandın duvar yıkıldı
İnsana dayandın insan öldü
Siyasetçiye dayanınca dikenli yola girdin
Ucu bucağı olmayan dikenli bir yol
Merhametsiz, sevgisiz insanın sonu bu işte
Oysa ben dağları deler gelirim, dedim
Doruklardan doruklara koşarım, dedim
ırmaklar aşar
ovalar aşar
bayırlar aşar
Türklüğün Kabesi Çanakkale'ye gelirim, dedim
Senin yaşamını yaşamak için geldim
'Sevgi ektim sevinç buldum.'
Ya sen?