Şeyma Nur Ortakaya Şiirleri - Şair Şeyma ...

{Teyzemden merhum eşine (enişteme) ithafen}

Canımın içi biriciğim;
Senin yokluğunda ellerim hep boş kaldı. Kimse tutmadı ellerimi, kimse bakmadı gözlerime, kimseye izin vermedim kalbimdeki yerini almalarına... Sevdiceğim, ben seni hiç unutmadım ki bu hayatta. Ellerim ellerinde, gözlerim gözlerinde, başım dizlerinde bir ömür beraber yaşamadık mı seninle?
İlk göz ağrım, helalim, gönül sızım, seninle yaşadım, seninle son bulacağım. Gelinlik ile girdiğim bu evden kefen ile çıkacağım. Sanma aramıza girdi kara toprak. Yeşerecek sevdamız hep yaprak yaprak. Ağlarsam gözümdeki damlaya bak. Akar sen, sen diye gör de bir bak.
Bülbül oldum öttüm gülün dalında. Bağban oldum döndüm yarin bağında. Ateş oldum yandım sevda çölünde. Unutmadım seni hiç bir dönemde...

(Anneannemden, merhum dedeme ithafen)

Ah can...
Bugün yine
Elimde kalan tek resminde buldum teselliyi.
Çerçeveletip astığım resminle,

(Ağabeyimden, sevdiği yarine ithafen -11-)

Yalnızlığın en karanlık kuytusundan,
Alıyorum dertli sukûtumu.
Acılarımın bağrından çekip çıkardığım yaralı gönlümü,
Dahada kanatıyorum farkında olmadan.

(Ağabeyimden, sevdiği yarine ithafen -4-)

Ben her şeyi orta şekerli severim.
Çayı da,
Kahveyi de,
Hayatı da...

(Ağabeyimden, sevdiği yarine ithafen -2-)

Bu günlerde çok yorgunum.
Düşüncelerimin yoğunluğu,
Yüreğimin kırgın atışları
Yetiyor yormaya beni.

(Ağabeyimden, sevdiği yarine ithafen -3-)

Ey gönlümün araf yanı.
Hayatıma girdiğinde aklım,
Hayatımdan çıktığında,
Gönlüm yarım kalıyor.

(Ağabeyimden, sevdiği yarine ithafen -5-)

Hadi gel.
Ben her şeyi unutmaya hazırım.
Her şeye en baştan başlayabilirim.
Yılların acısını sineye çeker,

Kelimeler ağır geliyorsa ruha, susacaksın azizim.
Sukutun yükü en ağırı olsa da, koşacaksın azizim.
Cümlelerden soyutlayıp anlamları, katacaksın ruhuna.
Alıp gönül bağındaki gamlarını, gideceksin azizim.

Gözündeki buhranları sileceksin, saracaksın yaranı.

Kor oldu kalemimin ucu bugün
Yazdıkça yakıyor kağıtlarımı
Yüreğim desen, o hâr zaten her gün
Attıkça kırıyor umutlarımı

Yüzüm bir gülse, içim bin ağlıyor

Ey pervasız gönül, derdini dur dinle
Önce kendini bil, sonra halin söyle
Sanırsın kolaydır hicran gâmı böyle
Yaranı tatmadan dermanını sorma
Acını sev önce, olma asla kaba