her şey daha yeni başlıyor
kimlik oluşturamayan herkesin maskeler taktığı bir dünyada, kimsenin bir diğerini tanımadığı herhangi günlerden bir günde, zamanın içinde kendini var etmeye çalıştığı hava ile yapılan içgüdüsel bir savaşta, sarf edilen boş eforu bir rüzgar esintisinde hissedip ceketimi kuşandım, yoluma baktım. arkamdan koşanlar kendi eforları sonucu oluşturduğu rüzgarın gücüne kapılıp gerisin geriye sürüklendiler. kulaklarımda saniyelik uğultuları kaldı. akışa teslim olmak yerine, küstahca akış olmaya çalıştılar.
insanların yüz-ler-ini gizlediği bir dünyada ben kimliğimi saklamışım çok mu? beni bul
annesi tarafından sevilmeyen çocuklar acımasız gaddar olurlar.
çok merhametliysen kendini sorgula.
merhametsizsem beni sorgula.
Yokluğunda azaplar içindeyim.
Feryat eder lime lime olmuş düşüncelerim.
Beynimizin her zerresine inceden nakışlar işlenir büsbütün.
Delice sürüklüyoruz kendi kendimizi cehennemler sofrasına.
Bir çare azapların bir kadeh tokuşturur gözlerime sancılarla
İçiyor beni hayat, her demde tükeniyorum.
Küçük balık, büyük balığa sormuş:
"Bana denizi anlat, su'yu anlat, nedir bu okyanus diye bahsettikleri?"
Büyük balık cevap vermiş,
"O her yerdedir, o kadar aşinadır ki, o kadar her yerdedir ki, bu yüzden onu göremezsin. O kadar seninle bir bütündür ki bu yüzden onu fark edemezsin."
Küçük balık anlayamamış, gözüyle görmezse de inanmayacakmış.
Anne karnında bir bebek varmış, orada yaşarmış. Bir gün bir ses ona demiş ki, "Anne diye bir şey var, senin her gün yemeğini yemeni sağlıyor, senin hayatta kalmanı sağlıyor, senin sağlıklı olman için çaba sarf ediyor."
bazen hayvanların insanlardan daha üstün iletişim ağı olduğunu düşünüyorum. insanlar kendilerini anlatmak için kelimeler ve şeyleri icad etti. hayvanlar ise telapatiyi.
bulaşıcı hastalıklar gibi insanlar var.. zehirlerini herkes tatsın isterler..
bir de her şeyi içine atan insanlar gibi insanı içerden bitiren hastalıklar var.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!