Şeyler Şiiri - Erol Yaşar

Bir başlangıç anında erken değildir herhangi bir şeye,gecikmek akla bile gelmez…ilerledikçe etrafında dolanıp durduğunuz yaşamsal döngünün hala farkında olmazsınız…değdiğiniz tüm renklerde bir başka şey yaşar,yaşadığınız her şeyde bir başka renk yaratırsınız…
Sahne ve perde yer yer,zaman zaman değişirken,kendi hayatınızdaki başrol sizin dışınızdaki her şeydir ve tüm olup bitenin tek bir seyircisi vardır aslında,o da hiçbir şeyin farkında olmayan sizsinizdir yine…sadece bu farkında olamayıştan dolayı takdir edilmeyi beklersiniz hep,varlığınıza anlam katacak bir seyirci bulma çabasıdır yaşadığınız…sadece bundan dolayı güzel şeyler yaratma kaygısı taşınır,yada her şeyden uzak durma çabası,olmadı kötü şeyler yaşatarak dikkat çekmeye çalışırsınız…
Gün gelir,gelirsiniz bir yere,tam orta noktası denen…en anlamsız,en yitik,en uzak,en yakın ama en saf bir noktaya…omuzlarınızın üzerinden baktığınızda geriye,tonlarca yaşanılmış kırıntılardan oluşan devasa bir hiçç görürsünüz…ileride ise görülmeye değer bulunamayan bir hiçbirşey…bir şeylerden koparken bir başkaşeylere yaklaştığınızı hissedersiniz…bir doğum sancısı başlar,yaklaşan ölümü duyduğunuzda…
Tam ortasına gelene kadar büyük bedeller ödeyerek topladığınız herşey,birden çözülür binlerce parçaya dönüşür,etrafınızda döner döner,sarmal olur yükselir…gökyüzünde değişir,arınır,yıkanır ve size geri döndüğünde artık koca bir hüznünüz vardır…ne kadar çok şey biriktirmişseniz yaşama dair o denli büyük bir hüzne sahip olursunuz…artık kalan yolu sırtınızdaki hüzünle bitirmek zorundasınızdır…