Gecenin hüznü yine çöktü yüreğime
efkârıma ay şahit
yıldızlarla ağıtlaşıyorken
yine bir oyun sahnesini sergiliyor zaman
rollerimiz hep aynı
ben hüzün oluyorum
Zaman geçer
ve gün karışır geceye
dalar gözlerim derin bir yalnızlığa
sus pus içinde...
mesele yokluk değil
yoksuz olmak koyar adama...
yağmur yağıyordu
soluksuz bir kente
içimde
bir eylül akşamından kalma
ihtilal rüzgârları
ve sen
bir ayrılık hüznünde
sen düşüyordun aklıma
hani
hep derdin ya
cennet ayaklarımızın altındadır diye
oysa cennetin ta kendisiymişsin! ..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!