Seyit Osman Akyüz Şiirleri - Şair Seyit ...

Ben küflü zindanların uslanmaz misafiri,
En kudretli şahların dermansız ağrısıyım.
Kalpleri kuşatırken dalkavukluk zifiri,
Poyrazca dalgalanan bir isyan çağrısıyım.

Görünmezim, sessizim cam ıslanmaz buğumdan,

Ey yar; Senin başında sevda tüterken, bana
Boğulmuş ateş gibi, gizlice tütmek düştü.
Sen binbir bedduayı yoldaş ederken, bana
Senin mutluluğuna bin dua etmek düştü.

Sen; kılıf giydirirken özgürlük merakına,

Giderken mühürlü dudaklarımda
Tarifi imkansız ahlar bıraktın.
Vedanı al ettin yanaklarımda
Dilimde hicranlı yoklar bıraktın.

Tenime buz dağı, ruhuma közü

Ey sevgili;
Seni vatan gibi sevdim.
Gece nöbetleri tuttum hasretinde
Usanmadan...
Işık disiplinine riayet etmeden
Yaktım sigaramı.

Yüreğimin yüreğine akışı,
Bir sel oldu, durulmuyor Aybüke.
Asırlardır aşılmayan yokuşu,
Tırmanıyor, yorulmuyor Aybüke.

Hasret tuzak, vuslat şafakta pusu,

Gözlerin bir yaydan çıkan ok gibi,
Değenin katline fermana benzer.
Bir derin okyanus görünmez dibi,
Bir uçsuz bucaksız ormana benzer.

Sözlerin söndürür yaktığım mumu,

Ben Hocalı, ben Türkün modern çağdaki yası,
Mahzun Azerbaycan’ ın bir mazlum coğrafyası.
İslam düşmanlığının tekrar azdığı yerim,
Ben tarihin tarihi noksan yazdığı yerim.
Bir şubat ayazında etrafım kuşatıldı,
Pak sineme bombalar, kurşunlar boşaltıldı.

Yıkıldı şehirde hayaller, düşler,
Adımız bazıya döndü be Osman.
Her dem yüzümdeki hoyrat gülüşler,
Bir garip sızıya döndü be Osman.

El oldu beraber güldüklerimiz,

Dolunay doğunca durulur deniz,
Tam tekmil hizaya geçer yıldızlar.
Korkutur denize bıraktığı iz,
Derine gizlenir kör yakamozlar.

Dalgalar sessiz bir uykuya dalar,

Kundura giyerdi dost dediklerim,
Bana "yürü" diye çarık verdiler.
İyi armut yerdi dost dediklerim,
"Al sende ye" diye çürük verdiler.

Bedelsizce tezgah açıp çarşıma,