Seyit Kılıç Şiirleri - Şair Seyit Kılıç

Saçlarımı okşa, ellerimden tut
Beni de koynuna al anneciğim
Gözlerini biraz gözümde unut
Öylece uykuya dal anneciğim!

Hâlâ saçlarımda el izin var da

“Sokaklarda her adım, alnımdaki her satır
Ya dünün günahını, ya seni hatırlatır...”

Ruhum, hazan mevsimi, en karanlık çağında
Vehimli bir cinneti taşıyor kucağında

Âsumanı mazlumun ah u enini sardı
Yağmur hüzünle yağar; topraklar kan kusardı
Zalimler hüküm verir, masumları asardı
Zulm ile abad olan haddini aşıyordu
İnsanlık küf kokulu bir çağda yaşıyordu
...Nice mazlumun boynu zalimlere eğildi

I-Tahmid

Ey Esma’ül-Hüsna’nın sahibi olan Rabbim!
Ebedi olan sensin gerisi yalan Rabbim

Ey tek/bir tomurcuktan koca bir çınar veren!

“Benim gibi döşünde sevdâlara yan uyan
Uyan ey ömrümdeki en büyük ziyan uyan! ”

Mehtâba küskün sehâb muztarip bakıyor ay
Gözlerimin önünde yıkıldı sırça saray
Iztırap sahrasında ne çöl kaldı, ne de kum

Yanaklarımdan öp, göğsüne yasla
Şefkate muhtaç bu baş anneciğim
Gözlerinden yere düşmesin asla
Süzülüp tek damla yaş anneciğim

Alnıma dokunsan ateşi söner

Sen en güzel şiir, berceste beyit
Sen hecenin çınarısın sultanım
Senin gözlerine müptela Seyit
Sen gözümün pınarısın sultanım

Sen gönül kuşunun çağlayan sesi

Zemin, sağır taştan mavi gökyüzü!
Rutubetli duvar görünmez kirden
Hücreler bir zulmün en kirli yüzü
Münzevi bir çığlık duyulur birden

İçtima saati! Her sabah odam

Kâinatta her şey seni anlatır;
Yeryüzünden, gökyüzüne dek seni!
Seni yazar kâğıt, kalem her satır
Aruz, hece, serbest şiir; tek seni!

Tebessümün güne boyun eğdirir

Buyur başköşeye, köşeye buyur;
Ruhumu kuşatıp, bedenimden çek!
Ve bir salâ ile herkese duyur!
Gitti fani dünya, geldi tek gerçek! ..

Bilmem hangi zaman ve saat kaçta?