Mevsim son bahara dönünce, dökülen yaprakları arar gözlerim,
Ama, yapraklar da ruhumun derinliklerine tutunan hasret gibidir, dökülmez…
Kuruyan nehirlere inat, dökülmez yapraklar …
Son baharın nefesi gibi değil midir zaten hasret, bir yanı sıcak bir yanı soğuk…
Nereden bakarsan bak, bir yanı hüzün, bir yanı ebedi yalnızlık…
Sen benim sonbaharımdın ilkbaharı hiç görmeyen,
hasret kokan çiçeğine inat…
paltosuz bir çocuk gibi, ayakları çıplak…
Sen benim sonbaharımdın kuşlar gibi göç eden, yuvasını bilmeyen,
bir deniz gibi özgür… tutulamayan…
Sen benim son baharımdın, hiçbir zaman gelmeyen…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!