Seyit Ahmet Polat Şiirleri - Şair Seyit ...

İSYANOGLU
Hoca demişken kendini bir şeyler sanıp
Köpek gibi havlıyor ehlisünnete sövüp
Az İslam az sünnet montajlaşıp boyayıp
İnsanlara din gibi gösteriyor isyan oğlu

KUR AN ı ARIYORUM
Doğdum doğalı yüzüm gülmedi
Zor günde kimse halim sormadı
Eşim dostum bana çare olmadı
Neler ettim, neler çözüm olmadı
Ruhumu bataktan çıkardın sen

ÇANAKKALE ŞEHİTLERİNE
Çanakkale ye gittim, baktım ürperdim
Ellerim, Kollarım, bedenim, titredim
Yatıyordu yiğitler, bir, bir yanımda
Olmazı olur, yapmışlar burada
Kalkın da bir bakın, neler olmuş bize

HELALLİK AL
Hata yapıtın, bir gönül kırdınsa
Derhal özür dileyip gönlünü al
Vebal aldın onu iple sardınsa
Derhal çözüp iplerini onu sal

TEFEKKÜR...
Resulün yolundan, gitmek istiyorsan
Çok sev onu sünnetlerini, rehber et
İlahi kılıç, çekilmesin diyorsan
Sahabeleri sev, onlara, hürmet et
A. Polat

GÜL
Gül, gül dedi, bülbül güle, gül ise gülmedi
Gül bülbüle, bülbül güle, yar olmadı gitti
Gül öyle gül ki, çok dertli, gülleri dikensiz
Gittin gideli, güller bile gülmedi sensiz

BABAM...
Gitti babam gitti, ben artık gülmem
Toz gibi savrulurum, belki ölmem
Ben bende değilim, tutun elimden.
Nefes alamıyorum bak şimdiden

BU GECE FARKLI
Her gece parlayan ay ve yıldız
Bu gece neden böyle karardı
Karanlık yer gök, ortalık ıssız
Sevdan öyle ki her yerim sardı
Gözlerim doldu içim parçalandı

ÇAPANOGLU
Yozgat lı yım soyum sopum bilinir
Alın yazım böyle, boynum bükülür
Sorgun ve Sarıkaya dan gidilir
Yukarı Sarıkaya, köy bulunur
Kör Necip lakabım, sorulur köyden

ŞİKÂYETİM VAR
Kuldan nefret etmem gerçekten
Güller toplarım türlü çiçekten
Dost kalmak gayem inanın kalpten
Şikâyetim var dostluktan yana