Seyisin Hayat Seyri

Seyislik seyir demekti, sürgün demekti ana yurttan…
Seyis saksıdaki çiçekleri alıp soteye çekildi,
Niyeti saksıda at nalı yetiştirmekti,
Ama kısmette yoktu işte,
Hiç toprakta at nalı yetişir miydi?

Eşşek sıpası olsa neyse…

Seyis serbest atmada birinci geldi,
Sabır sınamada öğrenecekleri olduğu tespit edildi;
Malum seyislik sabır işçiliği demekti…

Seyisin gerçek adı Serdar’dı,
Ama O’na Seykan diyenler vardı,
Seyis bu durumdan rahatsız olduğundan polise haber saldı,
Eeee koca Türk polisi Serdar’a hiç Seykan dedirtir miydi?
Hepsini topladığı gibi içeri aldı…
Ama aslında O’nun üçüncü bir adı vardı bundan kendi bile harbesizdi!

Seyis Serdar Gökhan hayranıydı,
Zaten annesi de Serdar Gökhan’ı sevdiğinden O’na bu ismi takmıştı
Ama Serdar Gökhan seyis değildi.

Seyisin arkadaşı Serhan vardı,
Serhan: “Seyis benim adımın anlamı hancı başıdır,
Senin adının anlamı nedir? ”
dedi.
Seyis at mı yetiştirir?

Seyis de: “At değil güç ve dert yetiştirir.”

dedi.
Seyisin bir de sevgilisi vardı,
Adı Seyhan’dı
Seyhan seyisle sevişmek istiyordu;
Söyle ateşlisinden…

Nikahsız olmaz diyordu seyis,
Belediye başkanın rızası olmadan imkanı yok sevişemem!
Ben resmi sevişmek istiyorum diyordu Seyhan’a.

Kaygan ve sevişken bir zeminde,
Kırmızı ışıklı bir geceeee;
Adı bile yeter beee!

Seyise at seslendi ahırdan tımar istiyorum diye,
Ardından sanat müziğinden bir şarkı patlattı ki
Kulaklara şen karnaval;
Seyisin gözlerinde yağmur yatağı...

Yahu at!
Bu kadar içli söyleme,
Şaha kaldırma içimdeki gençlik tayını,
İçli söyleme, uyandırma uyuyan sıpaları…

Saf kan bir yalnızlığın kuşatmasında seyis;
Belki ölüm, belki yaşam yokuşunda,
Aslında yaptığı her tımar biraz da
Kendi unutulmuş varlığının kalabalık ülkesinde yaşayan
Asi insan ruh familyasına…

8 Haziran 2006 / 22:17
25 Ekim 2006 / 14:17
İstanbul / Bakırköy