Seyir Defteri Şiiri - Dursun Özden 3

karalama seyirlik defter, kitap tufan
ve elindeki çatalı, çengelli iğne san
öbür elinde çamaşır mandalı, kan
sırtını dayamış dar ağacına, o an
eli ve ayağında dört çivi, çarmıh
boynundaki kıravat, yağlı urgan

gereği düşünüldü: kırıldı kalem
kuşları vurmayın, kanlı mavzer
cinnet, minnet, kin, kibirli alem
kanayan şiirdi, son çığlık selam

selam olsun! tan çiçeği moruna
yaşamı yaşayan, kar ile koruna
yar için yardan, düşe düşen kin
kaç defter dürüldü? aşk uğruna
ah ki ah! yürü, koş, coş, atla, bin
bin çiçekli bir sevda bırak, o toruna
ve o erteleme anı, bırakma ona-buna

çığırtkandı üfürükçü sesi, büyülü nefesi
sabır eylerdi oruçta gıdıklayan her nefsi
insan yaşarken sınamalı; nabzına değil
onuruna bakmalı ve bir ömür salı ertesi

hınıslı olmayan-hin oğlu hin-hınzır-hırsızın hırsı kibirli
‘düşmanı olmayan asla zaferi tadamaz’ derdi türk-che
dostu arkadan vuran o kalleş-kokan leş-ama çok kirli

erken öten gül ibikli horoz çığlığı-kanlı sabahı
taş kafa-cahil cesareti, sarayın mızraklı veziri-şahı
adalet mülk, kuşlara özgürlük, son diyet mazlum ahı
‘artık yeter’ dedi uğur böceği ve dirildi-şavkıdı tan şafağı
seyir defteri gezgini; bilge-aydın, günaydın canlar-günaydın

dursun özden