Tekil mutluluklarımın çoğul yalnızlığıdır elimde kalan…
Mutluluk hayallerde ne kadar yaşanırsa bende yaşadım o kadar.
En büyük sandığım umudum sendin, böyle mi yıkılacaktın üstüme dağ gibi?
Gittiğinden bu yana kar hiç eksilmiyor iklimlerimden soğuklar.
Gözlerimin suyu buz tuttu akmıyor artık!
Denizlerim sahilsiz:
Oysa bilirim her denizin sahili var, ben karayı göremedim nicedir.
Annem derdi; boğulacaksan büyük sularda boğul umutlarımı boğamıyorum!
Yedi veren güller yetiştirecektim bahçemde senin için karlı kışları bilmeyesin diye,
Yerle yeksan ettin umutlarımı...
Ve ben hala seni düşünüyor hala seni seviyorum yüzüne asamadığın gülücüklerle.
Hayalin aklıma ağır gözlerimden geçiyorsun geçemediğim sen.
Bir karıştırsan yüreğinin seyir defterini göreceksin oysa!
Zaman sonbaharın içinden geçerken takıldın gözlerimin yüreğine ve kaldın öylece.
Hangi zamanların kutsalını çağırmalıyım helalin olmak için, hangi duayı almalıyım avuçlarıma?
Yanı başımda gölgeleniyorsa yalnızlık, seni nasıl alırım kollarıma? .
İçimde sakladığım sabırları alıyorum sol yanıma!
Bosna da ayaksız çocuk, Filistin de sapana taş oluyorum.
İçimde ağlayan acıların feryadını duyuyor musun,
Güneşi kim söndürmüş, bu sular neden bu kadar soğuk,
Ölüm mü vurdu tene, umutsuzluk mu başımdaki işkence?
Kayıt Tarihi : 20.6.2009 18:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şimdi kuytuda kalan bir sevinin ardından yazılan ve birbirine çok yakın yürüyen,çoklukla teğet geçen yoğunlaşmış hüzünler ...
Aşkın kaybedilişi;yazınsal uğraşın kazanması olarak değerlendiriyorum bu sayfaya düşen söylemleri...
İlgiyle okudum.
Kutluyorum.
Erdemle.
KALEMİNİZE SAGLIK
sıra dışı hanife hanım.. şiir bu dedirtecek türden.. alkışlıylorum..
TÜM YORUMLAR (12)