Seyir Şiiri - Serkan Doğan

yaşamaya değmez mi,
dokunarak uzak sulara
askerler uğurlanır
akıllar uslanır
bir abdal ağlarken,
ki bırakın ağlasın,
ocağım üşür temmuzum üşür
bir heykel bir kentte düşünür.
bu kentin ihaneti olmasa
kendi ellerimden tutacaktım
mumlar intihar kokuyorsa da
adımı yalnızlığa yakıştırmayın
ne olursunuz kamaştırmayın
usulca açtığım gözlerimi
nice ince kum taneleri
ileri gide gide emzirdiğimiz
göğünü öptüğümün kızıl dilberi
aynı anda, nasılsa, gülmüşüm
kanadı kurşunlanan ölüm kuşlarına
yüzünü aradım hep güpegündüz
yüzünü şikayet ettim gökyüzüne
bulaştırmadan elime yüzüme
kesip atma söyleyeceklerimi
yollardan toparladım sevinçleri
iyi yürekli cesur çocuklar gibi...
sakla yaralarını kalbim
saklayamam kabalarını
cehennem cumhuriyeti
bozgunlara bırakmadı
süslü etik yalanlarımı..