seyiR Şiiri - Belgin Erturk

bu gece
samanyolu
çıplak ayaklı cüceler doğurdu
dökülüverdiler öksüz akasya dalına

birçok çoğul eki
çisil çisil yağarken gözleriyle
dokundu uçurumlar ellerine

dolu dolu sinsi karanlıklar indi
kahkahalarla her yere

hışımla
sıçradı zaman
bilirdi
azaldıkça saçlar
her yol mezarlığa çıkar

gümüş renkli güvercinler
korkuyla
uçuştular oraya buraya
yıkandı kanat sesleriyle şehir
yorgundu
inadına eski

döküldü yağmurla
derin bir alacakaranlık uyuması
mağrurdu ve yalnız

sessizlik
öptü yanık dudağıyla
bildiğiniz gibi değildi