Seyidim Şiiri - İsmail Cabir

Memleket aşkıyla yanıp tutuşan
Sinesi yanmış bir kuldu Seyidim
Kendini dört yanı sarıp kuşatan
Ateşin içinde buldu Seyidim

Dilinde Besmele kalbinde iman
Bilse ki ölecek dilemez aman
Gün bugündür dedi, zaman bu zaman
Mermiyi namluya sürdü Seyidim

Düşmana giydirdi gülleden tacı
Zatına melekler bile duacı
Şanlı milletinin derde ilacı
Kurtuluş ümidi oldu Seyidim

Kınalı kuzuyu sipere yollar
Bir gün döner diye yolunu kollar
Elleri bağrında garip analar
Sayende umutla güldü Seyidim

Adıyla şanıyla O; Koca Seyit
Resul makamını ederken teyit
Şimdi hangi dize ve hangi beyit
Anlatsın; yoklukla, öldü Seyidim

Kutsal hatırana dönük özümüz
Bilmedik kadrini kara yüzümüz
Her ne söylesek de boşa sözümüz
Kul görmese de, Hak; gördü Seyidim