Seyide Nefise r.a. Şiiri - Ahmet Tanyeri

Hanım velilerdendir Nefise Binti Hasan
Dünyaya düşkün değil kaçınırdı haramdan

O Hazreti Ali’nin soyundan gelmektedir
Kerem ve cömertliği çokça bilinmektedir

Tefsir hadis ve başka ilimlerde âlimdi
Ahlaki son derece yumuşak ve halimdi

O’nun büyüklüğünü her kes kabul ederdi
Halkı O’na “Allah’ın bir nimetidir” derdi

Ümmi olduğu halde çok hadis öğrenmişti
Kur’anı Kerimi de hıfzen ezberlemişti

O Cafer-i Sadık’ın oğlu ile evliydi
O’ndan Ümmi Gülsüm ve Kasım dünyaya geldi

O’nun kerametleri çokça bilinmektedir
Bu yüzden halk kabrini ziyaret etmektedir

Seyide otuz defa haccı ziyaret etmiş
Gece ibadet edip gündüz oruç tutarmış

O ancak üç günde bir birazcık yemek yerdi
Efendisine gayet hürmet ikram ederdi

Daha sonra zevci ve evladıyla beraber
Medine’den ayrılıp Mısır’a yerleşirler

Haberini alan halk O’nu karşılıyordu
Herkes kendi evine götürmek istiyordu

Veli bir zata ait boş bir ev var dediler
Onu kabul ederek oturup yerleştiler

O’na misafir gelir Mısır’ın her yerinden
Mısır halkı O’nu çok seviyordu derinden

O’nu ziyaret eden her gün çoğalıyordu
İbadet yapmasına mani da oluyordu

İbadetini rahat yapmaktı O’nun derdi
Bu nedenle Hicaza dönmeye karar verdi

Kararını duyan halk evlerine vardılar
O’nu durdurmak için üzülüp yalvardılar

Fakat kabul etmedi çünkü hazırlanmıştı
Hicaza gitmek için kararını almıştı

Nihayet bu durumu beraber düşündüler
Mısırın Emir’ine giderek söylediler

Emir ve maiyeti toplandılar beraber
Seyide Nefise’nin huzuruna geldiler

Dediler: “Ya Seyide gitmeni istemeyiz
Aramızda kalırsan verirsin bize feyiz”

Seyide gelenlere anlatınca durumu
Emir hemen dedi ki: “Tek isteğin bu mu?

Falan yerde şahsıma ait geniş evim var
Eğer kabul edersen senin işine yarar

Size hediye ettim lütfen kabul buyurun
Ailece içinde güle güle oturun”

Seyide bu teklifi beğenip reddetmedi
Kalmayı uygun gördü ve Hicaza gitmedi

Dedi ki: “Madem öyle her haftada iki gün
Ziyaretçilerimi kabul günlerim olsun

Diğer günlerde yalnız kalmayı diliyorum
İbadetimi rahat yapmayı istiyorum”

Rivayet edilir ki Seyide Nefise’nin
Zamanında yaşardı ihtiyare bir kadın

Bu ihtiyar kadının dört tane kızı vardı
Kızlar iplik eğirir o pazarda satardı

Bir gün bu kadın attı iplikleri koluna
Sabah erken çıkarak düştü Pazar yoluna

İpliği kırmızı bir bohçaya doldurmuştu
Bohçayı da başının üzerine koymuştu

Pazara varmak için acele ediyordu
Alacağı eşyayı bir bir hesaplıyordu

Tam o anda bir kartal bohçayı kapıp kaçtı
Bir yıldırım hızıyla oradan uzaklaştı

Zavallı kadıncağız bayılıp yere düştü
Bu durumu öğrenen halk başına üşüştü

Kendine geldiğinde başladı ağlamaya
Onu dinleyen herkes şaşırdı bu olaya

Ağlayarak diyordu: “Şimdi ne yapacağız
Kızlarımla beraber artık aç kalacağız”

Kendisine dediler: “Fazla üzülme sakın
Veli bir hanım vardır evi şurada yakın

Vaktini kaybetmeden hemen kalkıp ona git
Başına gelenleri ve durumunu arz et

O’nun adı Seyide Nefiset’üt-Tahire
Makbuldür duaları oluyor birden bire”

Bunları duyan kadın O’nun evine gitti
Olan biten her şeyi tamamıyla arz etti

Nefiset’üt-Tahire o kadına dönerek
Dedi: “Allah Kerimdir biraz sabretmen gerek”

Aradan bir gün geçti geldi bazı kimseler
Seyide Nefise’yle görüşmek istediler

Dediler ki: “Biz deniz yolculuğunda idik
Gemimizin altında açılmıştı bir delik

Delikten içeriye su girmeye başladı
Gemimiz ağırlaşıp gittikçe yavaşladı

Ne yaptıksa su giren yeri kapatamadık
Bütün bu gemi ehli çok korkmaya başladık

Sizi vesile edip Allah’a dua ettik
O büyük tehlikeden kurtulmayı istedik

O sırada büyük bir kartal görünüverdi
Pençesinde kırmızı büyük bir bohça vardı

Geminin üzerine gelince bir tur attı
Sonra pençesindeki o bohçayı bıraktı

Açtık baktık gördük ki içinde bol iplik var
Sızıntıyı kesmede bu işimize yarar

Su kaçıran deliği ipliklerle doldurduk
Allah’a binler şükür tehlikeden kurtulduk

Anladık ki bu olay olmadı tesadüfen
Beş yüz dirhem getirdik kabul ediniz lütfen”

Olanları duyunca Nefiset’üt Tahire
Hemen secdeye vardı orada birden bire

Kalkınca haber verdi o ihtiyar hanıma
Dedi ki: “Hiç durmasın çabuk gelsin yanıma”

Kadın yola koyuldu bu haberi duyunca
Neden çağrıldığını düşündü yol boyunca

Huzuruna gelince o ihtiyare kadın
Dedi: “ipliklerini sen kaça satacaktın? ”

Kadın: “Yirmi dirheme” Diyerek cevapladı
Olayı hatırlayıp ağlamaya başladı

Nefiset’üt Tahire dedi ki: “Ağlama sen
Beni dikkatle dinle bak ne oldu bir bilsen”

Hadiseyi anlatıp beş yüz dirhemi verdi
Kadının ağlaması o anda sona erdi

Nefiset’üt Tahire dedi ki o kadına:
“Allah beş yüz dirhemi ihsan eyledi sana”

İmam-i Şafii ve diğer meşhur âlimler
O’nun halini sorar ve ziyaret ederler

Perdenin arkasına geçip otururlardı
Onun ile sohbette bazen bulunurlardı

Seyide Nefise’nin bir de yeğeni vardı
İşlerini görür ve O’na hizmet yapardı

Diyordu ki: “Kırk sene hizmetinde bulundum
Lakin ne yediğini ne uykusunu gördüm

Diyordum halacığım çok zahmet çekiyorsun
Sen bu zayıf nefsine çok zorluk veriyorsun

Gözleri yaşararak derdi ki ey yeğenim
Ben günahkâr bir kulum günahım çoktur benim

Aslında ben nefsime çok zorluk vermiyorum
Kendi kulluk borcumu ödemek istiyorum

Nefis zorluk çekerse beden etse ibadet
Kurtulma ümidi de daha çoğalır elbet”

Evlerinin önünde bir kabir kazdırmıştı
Kabrinin üstüne de adını yazdırmıştı

Nefiset’üt Tahire gece kabre inerdi
Bıkmadan yorulmadan hep ibadet ederdi

Bu kabirde altı bin hatım tamamlamıştı
Bütün bir hayatını bu yola adamıştı

Vefatı yaklaşınca oruçluydu kendisi
“Oruç bozabilirsin” dedi âlim birisi

Cevap verip dedi ki: “Sizi anlamıyorum
Oruçlu ölmek için ben dua ediyorum

Otuz sene oldu ki bu anı bekliyordum
Şanı Yüce Rabbime içten yalvarıyordum”

Kur’andan okuyarak hemen vefat ettiler
Elleriyle kazdığı kabrine defnettiler

Cenaze defni için bütün halk toplandılar
Bu Saliha Hatuna üzülüp ağladılar

Zevci almak istedi O’nun cenazesini
Israrla istediler ondan vazgeçmesini

Mısır’dan Medine’ye götürmek istiyordu
“Biz artık bu diyarda kalamayız” Diyordu

Nihayet rüyasında Rasulüllah’ı gördü
Kendisine hitaben şöyle şöyle diyordu:

“Bu isteğinden vazgeç kırma Mısırlıları
O’nun bereketinden mahrum etme onları”

Bu rüyayı görünce niyetinden vazgeçti
Sonunda karar verip orda kalmayı seçti

DİYARBAKIR (Kasım - 1999)