Şeyhmus Sevilmez Şiirleri - Şair Şeyhmus ...

Bir kefeye koyar isek, bunca bilgisizliği
Asla taşınamaz diye, içten ağlar terazi
Diğer kefe boş kalınca, gözler ilgisizliği
Sırtı kaşınamaz diye, dostsuz çağlar terazi

Bir öğretmen atanıyor, batıdan Hakkari’ye

Ölsem de seveceğim seni…
Belki yirmi yaş daha genç bir benlikle,
Yada olgun bir elli yaş soluğuyla,
Tanınmayan,
Gencecik bir kızın yüreğiyle seveceğim,

Bu ne biçim düzen, bu ne karmaşa
Malına mal katan zengin nerdesin
Herkes avuç açmış, muhtaç bir aşa
Midesi tok yatan. Zengin nerdesin

Fakir fukaranın terinden çalıp

Her gün seni andıkça, cihana bile sığmam
Sadakatli bağına, bakar ağlarım dostum
Seninle bir yandıkça, dertleri içe yığmam
Kalbin sevgi yağına, akar çağlarım dostum

Dürüstlüğe bandıkça, kardeşliği hiç boğmam

Irak yoldan geldim, bahçende durdum
O narin bellere, sarıldım gül’üm
Dikeninle deldim sineyi vurdum
Lal olmuş dillere, darıldım gül’üm

Hayatın kara tahtasında
Bembeyaz umuttan tebeşirle
Çözmeye çalıştığım,
Çok bilinmeyenli sevgilim..

Hata yapma şansımın olmadığı

Aşk değilmidir
........insanı bezdiren, çölde gezdiren,
Şu aşk değilmidir,
.......murada ermeden insanı öldüren, ve
Kudretli bir azimle
.......dağları deldiren aşk değilmidir? ..

-******Şeymus SEVİLMEZ (Akrostiş) ******-



'Ş'iarı sevgidir, aksi bilinmez
..Dostluklara güldür, Şeyhmus SEVİLMEZ

İnsan olarak doğduk, insana has sevgimiz
Bu dostluğa bir çağrı,namert gelemeyecek
Şiirle kini boğduk, şairedir saygımız
Düşmanı sarar ağrı, şifa göremeyecek

Geçmişi bir kurcala, kökenin nebi Adem

Torun bir gün dedesine, ilginç bir soru sordu
Annem ile babam neden, hep kavga ediyordu?
Dede gülüp bebesine, şaşarak bakıp durdu
Anladı torun meraklı, Dinle Evlat! diyordu

Bir zamanlar ben ninene, zil zurna âşık oldum