Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Akrostiş dersi verdiniz Tuncay bey.
Anlamı ve sesi ile
Tebrikler
Övgü dolu şiir.Dostluk kokuyor her dize.
tebrikler üstadım
Yazan ellerin sahibi öz ağabeyim gibi sevdiğim Tuncay AKDENİZ ağabeyim, Yazdıran da, kadim dostum, arkadaşım, kardeşim Şeyhmus SEVİLMEZ...
Her iki yüreği tanıdığım için ve onlarla sağlam temeller üzerine inşa ettiğimiz dostluklarımız, arkadaşlıklarımız ve kardeşliklerimiz için çok şanslıyım...:)
Yazan teşekkür, yazdırana şükürler olsun...:)
Her ikinizi de çok seviyorum...:)
Turan Orak
İki abime de selamlar...Tebriklerimle...
kaleminize sağlık sn akdeniz ....iki gönül dostuna sevgiler...
Şeyhmus gibi bir dost yüreğe yazılan mükemmel bir şiir tebrikler hocam...:)
hayatım boyunca aldığın en değerli hediyelerden birini bana bağışladığınız için sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum değerli ağabeyime.
zaman ayırmışsınız, el emeği, göz nuru sarfetmişsiniz, Bu duygular içinde fazla yazacak şeyler bulamam çünkü yüreğin hissettiği duygular bazen kalemle kağıda dökülemez.
iyisimi bu güzel duyguyu kalbimde yaşamaya devam edeyimm.
sevgiler yüreklerde karşılık bulduğu sürece sevinçle atmaya mahkumdur.
yanımda sevgin çok ağabeyim.
bu kardeşini bu müthiş sanatınla sevindirdin, Allah'ta seni hep sevindirsin.
saygı ve hürmetlerimle o mübarek ellerinden öpüyorum
Kardeşin Şeyhmus Sevilmez
***Tuncay AKDENİZ***(Akrostiş)
'T'ükenirken sevgi, o çıka geldi
...hecede elektir, Tuncay AKDENİZ
...gösterince ilgi, çoşan bir seldi
...sevgiden yürektir, Tuncay AKDENİZ
'U'nutamaz onu, bir kere gören
...odur sevdiğine, gülleri deren
...dostun yüreğine sevgiyi ören
...bükülmez bilektir, Tuncay AKDENİZ
'N'e güzeldir onun, asil yüreği
...her kese yer açar, sevgi küreği
...dostluk otağının, ana direği
...şeyhmus'a dilektir, Tuncay AKDENİZ
'C'andan öte candır, dostun gözünde
...doğruluk emsali, şaşmaz sözünde
...ölümsüz gülüştür, vefa yüzünde
...hislere yürektir, Tuncay AKDENİZ
'A'ndıkça adını, gülüyor yüzüm
...çok hoş şiirini, okuyor gözüm
...ona kucak açıp, vardır bir sözüm
...sevgiye kürektir,Tuncay AKDENİZ
'Y'alan ve dolanı, hiç mi hiç sevmez
...yürekte sevdayı, hiç mi hiç dövmez
...kötü olan şeyi, hiç mi hiç övmez
...temelde direktir, Tuncay AKDENİZ
'A'şk ile yoğurur, sevdadan hak'kı
...yüreği kirletmez, korur hep pakı
...garibin derdine, olur bir yakı
...mazluma duraktır, Tuncay AKDENİZ
'K'orur hep garibi, elalem bilmez
...yazılan sevabı, hiç kimse silmez
...bu dostluk bakidir, ve asla ölmez
...kem göze kuraktır, Tuncay AKDENİZ
'D'oğruluktur sözü, riya hiç olmaz
...eş dosta çiçektir, asla hiç solmaz
...yürekte yer vardır, dosta hiç dolmaz
...nanköre buruktur, Tuncay AKDENİZ
'E'l uzatan olsa, hemen tutuyor
...dostan acı sözü, hemen yutuyor
...sevgisine bir tek sevda katıyor
...dağlara yörüktür, Tuncay AKDENİZ
'N'e güzeldir senin bir dostun olmak
...hataları silip, doğruya varmak
...bir cennet vatanı, beraber kurmak
...cephede bölüktür, Tuncay AKDENİZ
'İ'nsana özgüdür, gerçek sevgisi
...etrafa bir nurdur, özde bilgisi
...doğruluktan şaşmaz, hakka övgüsü
...kevser'de balıktır, Tuncay AKDENİZ
'Z'alime diyorki, hepimiz canız
...hazreti Ademden, asil bir kanız
...beraber olmayı, birtek bilseniz
...insana haluktur, Tuncay AKDENİZ
(Değerli dost. Ağabeyim Tuncay Akdeniz'e ithamımdır.)
Şeyhmus Sevilmez
yürekten yüreğe güzel bir şiir her iki yüreğide kutlarım
Turhan Toy
Bu şiir ile ilgili 8 tane yorum bulunmakta