Şeyhin Eli Şiiri - Arda Keskinkılıç

Katran kadar sert, anlaşılmaz
Biçaredir geldiğimiz çamurlu toprak
Varacağımız menzil kasvetli, kor
Saman sarısı deryalardan tabut
Endüstriyel atık kokar hayat
Keşmekeş insan trafiği caddede
Vakur bakışlar
Sorma hiç
Canımı çok yakar
Kalabalıklar içerisinde yapayalnızım
Yakındayken herkese asıl en uzağım
Bilinsin evlatlarım
Marifet tek kalabilmek değil yoklukta
Tekmişçesine yaşayabilmektir çoklukta
Unutursan bu gerçeği
Öpemezsin şeyhin gül kokan elini
Ah nasıl da kaçırdım ikindiyi?
Yakışmadı bir yaz akşamında
Boynuna gümüşi bir pervane konduran
Bu sükut bedene
Şimdi bir rüzgar esse
Şöyle Nişabur dolaylarından
Ve el çeksem herşeyden
Ardından anlaşılsa
Fayda olmadığı artık benden