Şeyhim Şiiri - Ahmet Dağhan

şeyhim
sorun şu ki
içimdeki obruk büyüyor şeyhim
obruğun içi derin
kadın kokuları,kötülük , seks , narsisizm ve iyi insanları kaybetmenin verdiği hüznün insanın kendine yediremeyişi kokuyor şeyhim
izafiyet teorisi nafile
yüzyıldır düşmekteyim obruğun sonu yok

şeyhim
Rabbim sessiz kalıyor dualarıma
oysa küçüklükten beri her yerde inandım O'na
belki şartlı belki şartsız birçokları gibi

şeyhim
galiba Muhammed'in Rabbi o kadar merhametli değil
kötü insanların ve işi düşünce dost olanların, kocalarını ve karılarını aldatanların şansı yaver
köpek gibi muameleye tabii olanların
merhamete yüz asmaları , iltifatlara sessiz kalmaları ve kendilerini hiç uğruna sunuşları
aklımın almadığı kavramlardan sadece bir kaçı

şeyhim
abdestsiz dokunuyorlar kutsalıma
teoloji ve hadisler artık bir carcuna
aşka kadına ve metafiziğe olan ilgilerim bir bedrettin gibi asılıyor meydanda
şeyhim
müritlerin dini pazarlıyor
annem ise kürtçe başlıyor namaza
edep ve haya artık bir anlam ifade etmiyor şeyhim
iyi olmak saflık ve dürüstlük bir bedbaht edası taşıyor

şeyhim
küçükken öğrendiğim bir çok şeyin yalan olduğunu fark ettiğimden beri namaz kılmıyorum
günahlarım artıyor pazarlık edasında namaz kılmak adice geliyor bana
sol gözüm giderek ağrıyor, açken daha çok içiyorum ve artık nefes darlığı umrumda değil

Vel asr
İnnel insane le fi husr diyor Kur-an
insanın ziyanda oluşuna , ölmeyecek gibi yaşamaya çalışmasına ve ihanetlerine alışkınım

şeyhim
spinoza ve seneca artık bir kuruntu
kimsenin umurunda değil ahlak yasaları
şeyhim
bozuk bir zamana doğduk
iyiliğimiz ve kirletmemiş oluşumuz dar ağacındaki ipimiz