Geceydi!
Temmuz tenini geçmişe bırakıyordu,
Ağır adımlarla.
Ürkek öpüşmeler sonrası,
Terleyen dudaklarımın üzerinde,
Olmamışlığın duruyor;
Hiç beklemediğim kadar gel bana bu gece
Gönlünün parmak uçlarına basarak
Poyrazdan esen sabah yeli misali
Gir koynuma usulca
Tek kişilik yaşamımın penceresini araladığım
Bir milyonluk şehrimdeki
Lapa lapa özlem yağıyordu saçlarıma
Düştüğü yerde eriyerek
İnce bir damla sevgiye dönüşmeden akıp gidiyorken
Elimle alnımdan sildiğim
Hafif bir ıslaklıktan başka bir şey değildi;
Ondan arta kalan
Gözleri yağmur damlası asi çocuk
Yüzyıllar oldu ataların buralardan gideli
At nallarından çıkan tozlar tarih kitapları üzerinde dururken
Hangi sayfasında bulacaksın
ARAF
Yaşamla son arasındaki
Son virajı almışken son sürat
Bindiğim son alamet götürüyorken beni
Son defa baktığım gözlerinden
Alnının son çizgisine
Yarım kalmış yaz aşkı
Belki hiç yaşanmamış
Gelecek bahara ertelenmiş
Kaç kaldırım taşında aradım
Perde arkasında ki
Mavi siluetini
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!