Seyhan'a Şiiri - Talat Ezilmez

Büyüme zamanının absürt yanlızlığına
ganimet bıraktığımı sanırdım,
Sensiz,
Ve de henüz hesaplanmamış zaman dilimlerini
-ki onlar anları oluştururlardı-
Sen anlar mısın bu anları?

Bin muhteşem güneş kaybedip,
her gün binbir güneşli muhteşem yüzü görmek,
Belki kadere itaat, sırt dönmek
sırt dönülmek
ve bunu hissetmek
buna biat etmek.
Adı konmamış hücre anların isimlendirilmemiş her evresinde hem de.
Sen anlar mısın bu anları?

Okulda dersler sen geçti bugün,
Bugün hava sen, su sen
Saat hep seni sen geçiyor,
Akşam televizyonda sen varsın bugün
saat yirmibir kırkbeşte, desem mesela...
Sen anlar mısın bu anları?

Sen anlar mısın bu anları?
Tanıdık gelir mi yakarışlarım bir yakamoz sersemliğinde?
Yazmadıklarımı da sen anlar mısın?
Ben pek anlatamıyorum da...