Şeyh Şamil Oynarken Şiiri - Gürsoy Solmaz

Çalanda Şamil’in müziğiyle sen,
Yerinde durmazdın, durabilmezdin,
Titreyen vücudun, o koca gövden
Oyna diyenleri kırabilmezdin.
Git oyna, çık oyna..
Sen oyna balam, sen oyna...

Öyleki alkışlar tufan olurdu,
Oynadığın her yer meydan olurdu,
Görenler bir yürek, bir can olurdu...
Bir engel tanımaz, görebilmezdin...
Şamil çalsın, gir oyuna...
Sen oyna balam, sen oyna...

Bir kara kuş gibi, kartal gibisin,
Çoğuna misalsin, emsal gibisin,
Şeker, kaymak, bal gibisin,
Bir vakit gelirim senin toyuna
Şamil’i çalanda: Sen oyna,
Balam sen oyna...

Nebi’de Hacer’in sevdakârıydı,
Bende senin sevdaların varıydı,
O günler ki gönlümün tek yarıydı,
O şölenler, o geceler... sorarlarsa da ona,
Derse: Sen oyna,
Sen oyna balam, sen oyna...

Yağız balam, şirin balam çok yaşa...
Güzel balam, civan balam pek yaşa...
Bilmem kimin gidersen toyuna,
Ben deyince sen oyna balam, sen oyna...

Ne güzelsin yakışıklı Dadaşım,
Ciğerparem, hemşehrim, kardaşım,
Hayalimsin, hayaldaşım, sırdaşım...
Diyeceğim yok ki daha,
Sen oyna balam, sen oyna...

Ben seni tarifte uzak kalıram
Yüreğime alev, ateş salıram,
Yüreğim gam, ciğerim gam, hepsi gam...
Karabağ’ın kurtulduğun duyanda...
Sen oyna balam, sen oyna....