Şeyh Nazım Kıbrısi Şiiri - Hasan Suver

Şeyh Nazım Kıbrısi
Toprağa inen bahar gibi
Kıbrisi’nin sözleri
Sılaya açılan Akdeniz’dir gözleri
Çukurlardan devşirirken yıldızları
Çölde çiçeğe su olurdu
Damla damla tespihleri
***
O mana ikliminin alpereni
Aştı içte nefsin dışta zulmün sınırlarını
Keçiboynuzunda bal
Ayvada sabır
Her çiçekte dört mevsim bahardı
Akçukur’da bahçesi
Sıladan ırmaklar O’na aktı
***
Kış bir kefen gibi sardığında imanı
O kardelen minarelerde açan bayraktı
Bir rüzgâr gibi öptü
Ölü ruhlar denizini
Ezanlı bir dünya için
Kıbrısı Akdeniz’e Medine yaparak
Davasını sevdaya bıraktı
***
Gökler gibi derin
Mavi kuyu gözlerin
Bir hırsız arı gibi
Bal kovanına daldım
Kanadımı kırdılar
Bahçende uyandım
Eğitime aldılar
Silahsız yanaşık
Kömürü alnından öper durur
Bu ocaktaki ışık
Burası garip bir Pazar
Ruhlar akıldan kaçar
Işık olmak için sırada
Bekleşir mumlar
***
Kiminde lambada ışıktır can
Kiminde kafeste kuş
Kimisi için ise son gerçek yok oluş
Umutlar her mevsim donarken zulmün çöllerinde
Sabır taşından çiçekler yaylanırdı yüreğinde
Sen yaban ellerin öz sahibi
Sevda yurdunun eri
Boş bir eldiven gibi
Bıraktı gitti bizleri