Şeyğo Şiiri - Ömer Kozan

Acımasız, zalim, ölüm sessizliğinde geceler
Doğunun en ıssız yerlerinde bir yer
Vucudunda dengesizce birikmiş tüydür geçmişten hatırası
Sorsan kimsenin gözünde hayvan bile değil
Oysa bir hüzün kokar Şeyğo gibiler
Bir ah çeker depreşir içindeki acıları
Sevmez kendisini kimse
Şeyğoyu pos pıyıklı çirkin bir adam bilirler

Ne kadar bilen varsa  sarmış etrafını
Annesini babasını bilen yok
Hüzün kokan bir gecede sarar Şeyğo cığarasını
Şeyğo itilmiş Şeyğo kakılmış
Ve Vucudunda dağlanmış bir kaç yara
Saklamış gözyaşları içinde esrarlı yarasını
Sorsan bir tek zehir zıkkım cığarasını bilir
Sararken doğunun efkarlı gecesinde
Kaplarken dumanlı dağlarını

Ansızın yaslanıyor ateşten sıcak dağlarına
Yanıyor yüreği  içinde sönmeyen vahlar
Bir kor içinde var Şeyğonun bilmiyorlar
Ama ne bilir Şeyğo  bunları
Hiçbir şey görmemiş duymamış.
Hiç hayran izlememiş büyük şehrin ışıklarını
O bildiğini okur,
Bende Şeyğonun gözlerinden olanları
Ve
Birden hüzün kaplıyor Diclenin dağlarını
Ömer Kozan