İstridyenin sabrından doğan ama ışık bulmak için kırılması gereken bir'inci gibidir kâlbi sözler, oktâvı ve demi mizânda denk durursa da şiirdir.
Öpün o cümleyi...
Sükut'a zikir dur dedim dilime.
Çünkü gece'de sessiz ve yıldız dolu yüreği.
Sende sus dilim, sus ki hakikate erelim...
Gelmelisin, şimdi hâlâ bahar.
Unutma, aşka ve hüzne müptela kalıp serde senden geçmekte var.
Göğün eteğinden dökülen yağmur taneleri,
Toprağın kalbinden doğup büyüyen kır çiçekleri,
Erkeğin solundan var olan "künfeyekün" şâheseri...
Kadın, çiçek ve yağmur; hep ilintili
Ve bunlar hep şiirin nasibi...
Zamanın 'tik tak' sesleri beynimdeki çan'da can bulur.
Kimin elinde acep bu balyoz!
Bir tebessüme bile fukara gönlüm..
Umursar mı hiç gökte ay varmış, gölde yakamoz...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!