Seyfi Yiğit Şiirleri - Şair Seyfi Yiğit

Hayatın kendisidir yaşamak
yaşarken tat almak, acıyı, tatlıyı yaşamak
kargaşada bulunmak, düzende durulmak
güzel yere kurulmak, hayra, şerre tutunmak
hayatta bulunmak, güzeldir yaşamak
erdemliktir hayatı anlamak

Dağların ardında vardır sis duman dağı
Gönlümde sen açtın var olan yarıkları
Gelmezsen öleceğim kanamalı gözyaşları
Dertlerim dinmedi sen gidince hep azdı
Gel artık kanatma kapat tüm yarıkları

Gelip dikildim bir umutla kapına
Ekmek su aş bulma umuduyla Ankara
Sordum seni hemen ilk anda orada
Dediler yoldan çıktı bu değildi Ankara

Arayıp durmuşum boşa seni gönül yolunda

Seni gördüm baktım alelade araladım
Gidince anladım sende takılı kaldım
Ardından yarıştım yakalayamadım
Bedenime sardığını çok geç anladım

Yollara koyuldum sordum seni aradım

Arkadaş Arkadaş dedik
Beraber Yedik Beraber İçtik
Beraber Agladık Beraber Güldük
Beraber Isındık Beraber Üşüdük
Beraber Yürüdük Beraber Düşündük

Aldanmaz seni sevenler
Sevgisini severek sana verenler
İstemesen de sen yine de onlar sen diyecekler

18.11.2008
Seyfi Yiğit

Sen gönlümde açan yağmurlu bir son baharsın
Gönül yatağımda var olan ceylan kıvamında
Belirsiz yagmurlu yolun sonunda sıcak kucaklayansın
Islak elbisemden dışa yansıyan tenimi sarmalayan
Sonbahar da sararan yapraklardan daha ışıltılı olan
Sonbaharda açan içli içten bir baharsın

Ahu gözde nur beden de cansın
Gönülde huşu yürekte yarsın
Gece gündüz aysın iyi ki varsın
Sensiz bu canı beden ne yapsın

06.06.2012

Hasret rüzgarları esti içim de
Sigaram bir başka tüttü elim de
Hayalin canlandı bir an gözüm de
Acını hissettim derinden inan yürekte

Gözlerim karardı kaldım yerim de

Öyle güzel yüreğim var ki
Tam teşekküllü kütüphane gibi
Öyle güzel bendim var ki
Kütüphaneyi gönülde aklar gibi

10.05.2012