Seyfi baba Şiiri - Hüseyin Saim Gürer

Guzel insandin seyfi baba
Oturmustuk yudumlarken biramizi,
Ekmegimizi banmistik ortadaki tabaga,
Senin tirnaklarindaki o guzel cila lekesi,
Dudaklarina giderken ekmek,,,
Huzunlu ama huzurlu mutluyduk be seyfi baba..

Sene bindokuzyuzyetmisyedi
Sanirim sonbahar,kisa dogru..
Askerligim gelmisti nerdeyse
can yuceli getirmistin o aksam

Adami bir dovmedigim kalmisti..
Genclik cahillik iste be seyfi baba
Bilirim affolunmusuzdur..
senin derin yureginde..
..
Kizmistin cetin altana
sana viski teklif etti diye..

Sinirlenmis beyaz kaslarin catilmisti.
iki biradan sonra guzellesmis
Anlatmistin nazimla yatisini mapusta

Guzel esini,biricik kizini..
Nasil gururluydun
Gulerek anlatmistin
Seni idama mahkum ettiklerine..

Siirler yazmistin gemide denize hasret,,
Ben sen oldukten sonra ogrendim soyadini..
Bilseydim olecektin erken
Inan gitmezdim askere
seyfi tekdilek
Guzel babam,guzel arkadas
Biraktin gittin bizi oksuz
Bu zalim,firtinali dunyada

Senin ogutlerine hala ihtiyacim var.
Kalkta gel,iki bira icelim
saralim tutunumuzu,
devletler kuralim dagitalim
o guzel fakir soframizda

Mutlu edelim tum dunyayi...