Seyfettin Şiiri - İrfan Korkmaz

SEYFETTİN

İnsan kendi kadri kıymetini bilmeli
Her yaptığı işte ağır sakin olmalı
Mevla dan aldığı nimet ile kalmalı
Çok sıçrayan papuç kopar Seyfettin

Her iki dairenin de olmuşken başı
Kim oynatır oturaklı ağırca taşı
Ola bilir Seyfettin küçüktür yaşı
Ey yerinde durmayan sapar Seyfettin

Şanslıydın Mehmet uslu rehberin
Boş bir adam değildi tecrübe derin
Burada çok iyiydin makamdı yerin
Bazı gelen şansı insan teper Seyfettin

Yerköy ün memuru yapar saygıyı
İyi olan kişilere de bilir övgüyü
Yabancıya hürmet için taşır kaygıyı
Elinden gelenleri de yapar Seyfettin

Zatından hakaretlere maruzda kaldık
Yinede yakamız düğmeli kapını çaldık
Küsmedik her işte bir birlik olduk
Bazen çok makam insana batar Seyfettin

Akıl noksanıyım gördüğümü yazarım
Gerekirse kızmak kim olursa kızarım
Sizlerdeki izlenimim şahsi nazarım
Samim olmayanlar insanı satar Seyfettin

Çok temiz aile çocuğu belli ki yenge
Sende biraz puştsun kurulmuş denge
Bu sözleri yüzüne söyle yim bende
Benden duy pişman olma beter Seyfettin

İrfanım aklımdan çok eksiğim vardır
Bundan sonra ne kadar yaşasam kardır
Ayrı olsak ta gönlümüz seninle birdir
İnşallah bu delide nasihat tutar Seyfettin

Korkmazım kimseden korkum kalmadı
Hiçbir zaman yağcılık yapmak bilmedi
Çok samimi oldukların bakın gelmedi
Döndü mü arkanı her şey biter Seyfettin

İrfan korkmaz
18/11/2007