Seyduna Şiirleri-Adı Sen Bu Yalnızlığımın-

adı sen bu yalnızlığımın
bak kaç geceyi bağladım şafağa
kaç gece senli rüyalarımı
karabasanlara kurban verdim
yokluğunun şafağında

sensizlik hep seni anlattı bana
bir yanımda kimsesizliğim
bir yanımda sen
bir yanımda yorgun yatağım
bir yanımda sen
bir yanımda ölüm kol geziyor
bir yanımda sen
pusuya yatmış gözlerin
kaşların ölüm
her gece tuzaklar kurmada yollarıma
her gecem işkence şimdi
her gecem zulüm
kanar her yerimden
yokluğunun açtığı bu kadim yaralarım
sen basmak kar etmedi sensizliğime gülüm
bilmazsin sen sensizliği
aldığım her nefes
ölüm ölüm ölüm
uzaksın bama uzak
yasak bana gül tenine dokunmak
hep değişmez yazgısımıdır sevenlerin
yardan ayrı kalıpta
delikanlı düşler kurmak
bak bana usul boylum
yokluğun tek sebebim
söyle bana ay güzel
sevmek olurmu cürüm
sebebi halimin gizli öznesi
işgal etmişsin ömrümü ey yar
ateşin etimi yakar
gözlerin gardiyanım
yüreğimin en derininde
sevdan benim zindanım yazar
biliyorum gönül mahkemsinde
sana müebbet yemişim
acep hasretinin harında
bu sevda dökümü yürek
daha ne kadar yanar

adı zulüm bu yalnızlığımın
senden ırak ne haldayım gör beni
haram yediğim ekmek
içtiğim su ziyan
çığlık çığlık seni anlattı
sessizlik gecelerce
oy maralım
günümden gecemden çıkmayan
delikanlı düşlerimin güzel kızı
yine kanadı bak açtığın yaram
o en derin
o en ıssız yerdeki
o kadim sızı
seni yüreğinin değil mi izi
yarken el olmak düşmüş payıma
canken yok olmak
biliyorum
yaprağın kaderidir bu
dalından kopupta sararıp solmak
düştüm döne döne dibine ayaklarının
şimdi bir rüzgar çıkar
ve yaban eller beni bağrına basar
sen hakkını helal et
sanırım bir daha sonsuza kadar
.............................................

adı ölüm bu yalnızlığımın
yokluğun akrep gibi
sinsice yeşilliğinde bir baharın
saplamada iğnesini ardı ardına etime
oy ceren gözlüm
biliyorum
bu artık benim sonbaharım
ellerim boş
sen yoksunya
toprak ister gayrı canım
bir zamanlar nasıl çekerdi tenim tenini
nasıl tazelenirdi her hücrem
her sevişlerimde seni
sen gittin ya
bahar da gitti
yüreğimde o heyecan
günümden güneş
göğümden yıldız yitti
şimdi gel desem
bilmem ki duyarmısın sesimi
uzanırmı ellerin elime yittiğin yerden
haldaş olurmu halıma baldan tatlı dillerin
bilmem nasıl dayanır ki sensizliğe
daha ne kadar çarpar sensiz bilmem
erkek dökümü yüreğim

adı hasret olsun yalnızlığımın
baçı olsun sınırsız sevmelerimin yürek yangınım
bşir yaz ayında
bir çift ela göze vurgunluğum olsun çektiğim onca acı
bakışında ki buğuya kapılmak olsun hayat
bundandır dalıp dalıp durmam gözbebeklerine

ben toprağın ter ve kanla yıkandığı
hayatın dişle tırnakla kazanıldığı
yasak bir coğrafyada
bağıara çağıra doğdum
her yanım kan kokusu
ölümü öğrendim doğarken daha
çizilmeden yüreğimde aşk taslakları
tutuşmaların
öpüşmelerin
sevişmelerin yasak olduğu
ağıtların ve ayrılık türkülerinin ayyuka çıktığı bir coğrafyada büyüdüm
belki bundandır
sefer tası gibi apartmanların
dört duvarı arasında sevişmeyi bilmiyorum

varsın gelmesin sevgilimizin memelerinden
pahalı avrupa malı deodorantların kokusu
olsun daha burnumuzdadır
göğsümüzda taşıdığımız mendilindeki yar kokusu
o verdiği bir tutam saç hala zulamda saklı durur
nasıl unutulursun ey güzeller güzeli
bilmezmisin sıcaklığın sol omzumu vurur
belki vuslata çıkmaz bilmemki sonumuz
ama aşkıyla atar göğsümüzde kalbimiz
sen orada ben burda omuzumda bunca yük
ama ayçiçeği gibi gülüm yüzüm hep sana dönük
adı yok yalnızlığımın desinler yar yangını
yalnızca aşkın dağlar sana açık bağrımı
el açıp yaradana bir tek seni dilerim
yalnızca seni söyler kürt dökümü yüreğim