Seydam Şiiri - İbrahim Ağkavak

Ahir zamanda yaşayan,küflü aciz bedenim

Günahla lekelenen,taşlaşmış yüreğim

Yaradanı unutup,kullarını sevdim

Ben pişmanım sultanım kapına geldim

Etrafımı kuşattı iblisin oyunları

Düşünmeli birisi çobansız koyunları

Bitmiyor azalmıyor dünyanın sorunları

Gavsın köyünden parlayan himmetin ışıkları

Seydamın köyü Adıyaman Menzildir

Bahçesinin gülleri zikreden sofilerdir

Gavsımın bakışları yüreğimi titretir

Saadatın nurlu yüzü,ruhumu serinletir

Aşkın başkentine bir mübarek yol gider

O yola baş koyan Resulullahı sever

Unutma kardeşim ömür kısadır biter

Allahı hatırlayan her an tövbe eder...