Şeydacık-2 Şiiri - Kadir Tozlu

ŞEYDACIK-2

Annesinin hastalığı Şeydacık için acı günlerin başlangıcı olmuştu.

Önceleri annesinin hastalığı nedeniyle moralmen çökmüştü Şeydacık. Dostlarının dualarını isteyen mesajlar yazmıştı.

Annesi kesin anlamda değilse bile iyileşip evine dönmüştü ama bu defa kendisi hastalanmıştı. Basit bir grip olayı gibi görünmüştü ama bir türlü iyileşmiyordu. Şefkat Çağlayanı ile görüştüklerinde “benim için dua et ağabeyciğim” diyordu.

Biraz geç söylemişti manevi ağabeyine sorunu. O da gönlünü kaptırmıştı bir beye. Evlenmeyi düşünüyorlar ve o planları yapıyorlardı “beyinlerimizle anlaştık ve sevdik” dediği kişiyle. Ancak bu evliliğe annesi karşı çıkıyordu Şeydacık’ın. Annesinin bu davranışı onu çok üzüyordu.

Keşke tek bir anne olsaydı aralarında…

Şeydacık’ın büyük umut bağladığı bu evlilik ikinci bir çatlak vermeye başladı. Beyinleriyle anlaştıklarını söylediği kişi birden bire ona karşı soğuk davranmaya başlamıştı. “Sevgili” sözlerinin yerini resmiyet almıştı. Sebep onun annesi idi. İkinci bir anne girmişti araya…

Şeydacık yıkılmıştı.
Her gün görüşür, ona destek verir olmuştu Şefkat Çağlayanı.
Ama bir şeyi başaramamıştı; onu hastanede yatmaya razı edememişti.
Giderek eriyordu Şeydacık…
Zaman zaman iyileşmekten umudu kesiyordu…

Şefkat Çağlayanının her zaman moral desteği bulduğu Şeydacık'ın şimdi kendisinin moral desteğe ihtiyacı vardı…

Ama yine de zaman zaman ağabeyine moral desteği vermekten geri kalmamaya çalışıyordu…

Ağabeyini çok seviyordu o…

(09/09/2006)