Seyahat Şiiri - Lütfi Kireçci

Karanlık bir geceden
Mavi bir deniz kıyısına yürüyorum,
Bırakıp içimdeki muzdarip leylaları,

Umarsız bakışlarında bir ceylan
Mecburuna mecnun arıyor
Bir güle çığlıktır diye bakmanın anlamsızlığını,
Anlatırken geçen yaz bu sahildeki ayak izlerine,
Anı defterini açık bıraktığımız otobüs duraklarında,
Dipsiz bir çuvalmış gençliğimiz

İstanbul’a kar yağıyor,
Yıldız tanelerinde seyahat,
Martılar umut topluyor dalgalardan,,,
Üsküdar’da bir adam türbe arıyor,
İçinde taşıdığı gömülere,.
Ve kürtaj gecikmiyor yeşile,
En sinsi karanlıklardan,

Kendi yalnızlığıma seyahat ediyorum,
Evlerin üstünden söküp çatıları,
Soğuk bir rüzgar esiyor saçlarımda
Eskilere rağbet azalıyor düş pazarında,
Ah bir ömür baktığım mavi gökyüzü,

Bir mecnun çıkarıyorum kendi efsanelerimden,
Balıkçı ağlarına takılan bir balık yüreğimiz,
Ucuz pazarlara düşüyor gözyaşı simsarlarından,
Anlatı bitmiş yüzyıllık kütüphanelerde,
Raflara kaldırılmış
tozlu dosyalarda sevgi cinayetleri,

Üstü iyice örtülmüş Leyla şirin,
Mecnun kerem, hikayeleri,
Asılsız bir milat düşüyor
Sancılara sanal zamanlardan,
Gün elini ayağını keşmiş,
Anlamı kalmamış kuş seslerinin,
Baharda açan ilk çiçek
kaybetmiş sevincini kendi beyazında,
Fesleğen kokularını salmıyor artık dağ başlarına,
Eşkıya dolu, bulutsuzluk ötesinde
Ağaçlar mevsiminde bile yeşil değil,

Sevinç getirmiyor uzak seferlerden dönen gemiler,
Ağlarına takılan kocaman hüzün yüklü insan yürekleri