Şey Dedi Yutkundu Şiiri - Suat Kırçiçek

Gördüğünde durmaya çalışan dünyayı
“Şey” dedi, yutkundu, eğdi başını…
Sorduklarında ismi nedir diye elmayı
“Şey” dedi, yutkundu, eğdi başını…

Gitti mutluluk, umutlar da üzüldü
O elma kokusu ki, semalarda süzüldü
Garip şair, yazık, ezildi de büzüldü
“Şey” dedi, yutkundu, eğdi başını…

Doğarken güneş, kapandı perdeler
Elma desenli perdeleri hızlıca çektiler…
Sorup; ‘ey garip bu nasıl bir iş’ dediler
“Şey” dedi, yutkundu, eğdi başını…

Umut dünyasına hayatla girdiğinde,
Hayattan da umudu gittiğinde,
Umutta sevda yar olup bittiğinde,
“Şey” dedi, yutkundu, eğdi başını…

Çiziyorken garip, yârini şiirine,
Tüm haşmetiyle bağırdı Azrail, ne yapıyorsun diye,
Sonra konuşamadı durdu birden niye,
“Şey” dedi, yutkundu, eğdi başını…

Mutlak son, yârinin suretine bürününce
Sonun başlangıcı, yüreğine sürününce
Sonsuza uzanan yol, gözüne görününce
“Şey” dedi, yutkundu, eğdi başını…

Dedim ey garip Suat böyle nere gidersin,
Çünkü sen sadece gönüllerde bitersin…
Söyle dedim bakayım, bu işe ne dersin
“Şey” dedi, yutkundu, eğdi başını…
_StzM_
22.01.12/02:01