Soğuktan üşüyen bedenimin,
Isınmaya yüz tutmuş öteki yanısın.
Keskin bakışların uğur çizgisi,
Gün, seninle aydınlanmamışsa karanlıktır,
Zifiri akşamlar gibi dalıp gittiğim uzaklara,
Yokluğunda nefesim kesilir,
Ve çaresiz astım krizine girer bedenim,
Dünyaya gelen en güzel tasvirdir gözlerin.
Sen ve hep sen, yine de sen,
Sonbaharım ve kara kışımsın,
Yürürken kaban gibi giydiğim,
Yatarken yorgan gibi üstüme çektiğim,
"Şey" gibi bir kelimesin,
Konuşmaktan aciz kaldığımda her cümleme eklediğim.
Özgür Türkoğlu
Kayıt Tarihi : 2.7.2024 14:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!