Şey Şiiri - Nuri Cumhur Özkaya

Her şey mümkün,
Bana güven veren uzay.
En fazla; bir gezegen de ben olurum.
Soğuşmak değil miydi sabitlenmenin sırrı?
Evet, hatırladım, unutmak daha zordu oysa;
Hepimiz koparak, rüzgârları soluyarak kurtulmadık mı ateşten?
Ama olanaklarımı düşünürken
Dinamitleniyor köprülerim.
Irmaklara geçit veren ama yıkılmayan ayakları.
Köprülerim… yoldan karşıya çağırır düz gidenleri.
Geçer gider, geçer ama kalır aklımda ayak sesleri,
Karşılaşmak da böyleydi ve arşınlanmış ışık yılları gibi uzanıyorum evrene,
Gök kürem güneş açıyor yıldızlarca,
Her şeyin mümkün olduğunu sadece düşünürken bile.
Her şeyin birbirine göre dizildiği boşluğa kaldırırken başımı ateşleniyor dinamitler
Ateşleniyorum ben, yanıyorum, uçuyorum tüm dilekleri peşime takarak.