Şewhar Şiiri - Hasret Sayınta

Geceleri uyandırmayın güne.
Geceleri saklayın kimseler uyanmasın.
Geceler zehirdir genzimizi yakan.
Bir sinyatür tadıdır içtiğimiz çaylarda.

Bazen severdik, sonra bir baktık,
Biz yâre doymadan gün akşama çalmış.
Seven insanın yıldızlar batarken yalnız olması zulümdür.
Geceler puslu bir kurşun bağrımızı delen.
Geceler tutsaklığın son adresi.

Kendi ellerimizle bağladık gözlerimizi.
Öyle bir yere geldik ki, sözcüklerin sesi yok.
Batıp çıktık toprağa insanların adı yok.
Dilimizden bileğimize inen bir kelepçeydi özgürlük.