Başıma gelen ufak bir olaydın
Yıprattın, kibirlendim .
Sandım ki en büyük dert
Zehir de olsa yutkundum seni
Kimselere haber vermeden
Ört pas ettim.
Ağrılarım ne zaman hafifler bilmiyorum
Çok fazla yazamıyorum artık içimdekileri
Ne geçmeyi biliyor yara ne sönmeyi
Üzerine kumlar serdiğim kalbimin.
Rüzgarlar esiyor sanki
Kalbimde yerin,evimde köşen,
Oldu mu hiç?
Sordun mu kendine saygınlığım var mı diye,
Kitabın arasında resmin,
Oturma odasında terliğin,
Camımda el izin,
Yaprak kıpırdamaz senin yeline ama
Saçının dalgasından , bir tutamdı yere süzülen
Elinde bir mektup
Yüzünde bir burukluk
Sanki kor düşmüş ocağına
Esarette duygularına
Tekrar tadabilmek gözlerindeki yankıyı
Yeniden.
Her nefes alışımda
Kokunu,
Bana fısıldadı aşk.
Sanki hiç tükenmeyecek sıcaklıkta
Halimden memnuniyetim bellidir
Gelsende hoştu
Gittiğinde de, sevda diye
Gamsızlık bürüdüm bedenime
Yokuş gibiydi şiirlerim
Birinde aşk birinde umutsuzluk dolu olan
Yoluna giren bir düzen bir hayat,
Tekrarı aynı,gülen bir yan
Hoş gelişler,boş gidişler
Ucu görünen bir başlangıç
Bilmediğin yoldan geçerken
Sana uğramış belli ki
Yalnız bıraktığın yerde kendini,
Ele geçirir gururun insafı seni,
Alışmalısın kaybetmeye,
Çünkü sen kabullendin sevmeyi.
Her seven kaybeder miydi peki?
Arsız olmak,
Kötü düşünüp nefret dolmak
İnsanlara iyi gelen şey bu galiba
Edebini kaçırıp saygısızlık etmek
Bazen oturup yoldan geçenleri izliyorum
Hayat telaşesinden bazılarının neşesi sönmüş
Mutlu geçen günlerin hesabını
Kötü insanların gözleri soruyor
Kaybolan beni bulmaya çalışırken
Zaman geçmiş
Yaş ilerlemiş
Mücadele vermekten yorulmuş kalbim
-
Tuna Bozbey
Tüm Yorumlarşiir hayatınızda başarılar dilerim