Günlerden bir gün
Mevsim mühim değil
Mekanlardan bir mekan
ir gün yeniden yazacağım tüm şiirlerimi
Bozguna uğrayacaklar
Yılların tozunu atacaklar bilmem belki de
Bir yalnızlığı anlatmak için
Fazlaydı kelimeler
Susunca anlayan belki hiç bulunmazdı
Birine dokunsa gideceğine inandı büyüttü içinde sanrısını
Ödünç aldı ruhun ağrısını
Ama bir yalnızlığı anlatmak için
Soluğu çürümüş diriler öptüm
Gövdesinde atan kendinin değil
Bir başkasının kalbiydi
Tüm korkuları toplamıştı kendinde
Kıyılara vurdukça hırçınlaştı durulmadı
Soluğu taze ölüler öptüm
Sensizlik çölünde
Yerin yedi katı dibine
Kök salmış
Bir kaktüs gibiyim
Buharlaşır bunca güçlükle çektiğim su damlası
Gözlerimden akarken
Bir günün dün olmasını
İstemek kadar çaresiz
Ne varsa dünlerde vardı
Zira dün de vardı
Bugünün acısı
Dünün tatlısından kalma damağımda
çiçek bekleyen ölüler gibi
yalnızlığı toprağının kuruluğundan belli
Sana bir ev
Bedenlerden
Hepsi çıplak
Sen yine kendini sev
Sebeplerinden
Hepsi aylak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!