alışamam diyordum ya..
yokluğuna...
bak! alışmışım bile...
elim gidip gidip dönse de
telefona...
tam gelecekken yanına
Bir kimsesiz akşamda
Yüreğine konan hüzün kuşu olsam...
Sevdalı yüreğimi astığım
Böğürtlen dalından alsan
Alsan da kanayan sinemi sarsan...
Bizi ayıran ne zaman olsa ne mekan
Dokunmayın !
Hayal treninden baksın dünyaya
Zamansız tanışmasın
Aydınlık yüreği,
Karanlıkla...
Bulutları pembe,
Her yeni gün
Yeni bilgiler eklenecek dağarcığına
Ağlayarak gelip dünyaya
Gülmeyi öğrenişin gibi
Her hatanda yeni dersler
Her yolun sonunda yeni bir yol
Bir eylül akşamıydı;
Devir açtı, devir kapattı,
Bir gizemli bakışı
Yeni bir sayfa açtırdı...
N e o farkındaydı,
Ne ben, ne eylül...
Ben Umuddun Kızı'yım
Ne Kaf Dağı'nın anahtarı var elimde
Ne de Karun'un tükenmez hazineleri
Ne bilmediğini biliyorum insanların
Ne de gizli bir ilmini Kâinatın
Ben Umudun Kızı'yım
Herkes terk etti, gitti beni
Yalnızlık...
Bir sen terk edemedin
Dost musun, düşman mı
Anlayamadım...
Kimi sevdim seni
Doya doya ağlamak istiyorum
Gözlerimdeki yaşlar bitene dek...
Günlerce...
Gecelerce...
Bitsin ki ağlayamayayım
Bir daha istesem de....
Bazen sevinçten, bazen kederden...
Bazen de hiç yokken bir neden;
Yetmez olur kelimeler, dil sükutu seçer...
Damıtılır kuytularda duygular
Duyguların feryadıdır, gözlerden akan yaşlar.
Her damlası gizemli, bin bir manayı saklar
Hüznü yaşamak kaderdir bazen;
Bir kuş konar da uçar gönülden,
Sevdayı, umudu alır da elden,
Hasret yaş olup, akar gözlerden...
Tuz basar yalnızlık tüm yaralara,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!