Sevseydi Şiiri - Akif Tütüncü

Dondurucu soğukta oturan kadının

Bir gözünden suluboya,

Bir gözünden tiyatro perdesi akıyordu

Yaşadıkça oynarım demişti resmini

Palyaçoların sessiz gemi hikâyesini dökerim demişti perdelere

Sessiz kelimelere gülücükler dökülüp

Gözyaşlarına akardı içinde,

Doğduğunda mavi olan kalbi

Siyaha dönüyordu hayatın karbosanın da

Ne kadar çok ekmek, aşk ve ateşte yanmıştı

Kaybolmuştu derinlerde

Seçme şansım olsaydı adım ne olsun diye düşünürdü

Sadece ben olsaydım açılırmıydı tiyatrol perde yine

Gözlerinden is akıp çizilirimiydi aynalara resmi

Yanarmıydı mum gibi hikâyeleri

Severimiydi yine sevdiği

Sevseydi gecenin kalbine yürürümüydü yine

Dondurucu soğukta yine otururmuydu

Donarmıydı gözyaşları hüzün şiirlerinde

Sev

Sevsey

Sevseydi

dondu