Şevrole Şiiri - İsmail Gürsel

Vay be ne günlerdi o günler,
İndiler bindiler kurdeleyle süslediler
Eskiden neydik ne hale geldik
Dağı yükleseler banamısın demezdik
Vay be altmış sekiz şevroleydik üstelik.

Sevda yelinde dönen pervane idik,
Sıcak soğuk nedir bilmezdik,
Sarıyı takmaz kırmızıda geçerdik,
Üstelik altmış sekiz şevroleydik.

Yarınlar karardı ümitler bitik,
Kalp kırık kaporta çizik,
Sevgiliye düşmüşüz yenik
Vay be neydik ne hale geldik
Altmış sekiz şevroleydik üstelik.

Dolmuş dediler dolmuş kilometre,
Bir bak kırmızıya vurmuş ibre,
Şaft kayık oğlum ne eder sitepne
Vaybe neydik ne hale geldik
Altmış sekiz şevroleydik üstelik.

Cilalayıp boyalasalar,
Vitrinlere koysalar,
Sen bile gülüm sen bile,
Artık kim umursar.

Ya bir kahve köşesi,
Yada kara çalı gölgesi,
Yok gayrı yok bunun ötesi
İşte bu da bu garibin hayat hikayesi...