Sevr'de Güvercinler Şiiri - Osman Erdoğmuş

SEVR’DE GÜVERCİNLER

Bir kutlu misafiri beklemişlerdi kaç yıl,
Muradına erdiler bir Muharrem ayında.
Nasıl bir sevgiydi bu, bu işe ermez akıl,
En sadık arkadaşı Ebubekir yanında.

Hicret emri gelince istikamet Medine,
Küfrü alır bir telaş, varmamalı yerine.
İz sürücüleriyle düşerler peşlerine.
Niyetleri yok etmek, kılıçları kınında.

Âlemlerin Sultanı yeni bir taktik dener.
Yönü kuzeydir amma, güney-batıya gider.
Sevr mağarası Onu üç gün misafir eder,
Âşıklar maşukuna kavuşmuştur sonunda.

Küfrü peşine takmış Abdullah bin Ureykit.
Gelirler mağaraya çok geçirmeden vakit,
“Allah bizimledir” der, sakın ha kesme ümit.
Beklenen mucizeler gerçekleşir anında.

Örümcekler ağ örüp, Resülullah’ı gizler.
Güvercin yuva yapar, olacakları izler.
Kalbi katran olanlar baksalar da görmezler.
İki metre mesafe olsa da yakınında.

Onu öldürmek için müşrikler ant içmiştir.
Güvercinler adeta teyakkuza geçmiştir.
İki dostun yanında tarafını seçmiştir.
Eğilip de bakmazlar mağara kapısında.

Korudular Resul’ü kapı arkadaşıyla,
Feda eder canını gövdesiyle, başıyla.
Bilmem kaç asır geçti beklerler gözyaşıyla.
Muhabbet dolu üç gün hala hatırasında.

Hasretiyle taşları koklayıp eşiyorlar,
Belki bir daha gelir diye bekleşiyorlar,
Gelen ziyaretçiler ile dertleşiyorlar,
Bekler nesiller boyu umutla yuvasında.

Bittim denilen yerde, yettim diyor Yaratan,
Çektirdiği çileyle, günahları arıtan,
Şaşırmış insanlara kapısını aratan,
Bırakır mı kulunu belalar arasında.