Bak yine Eylül denen boyacı geldi yaprakları sarıya boyamaya.
Yavaş yavaş soğudu hava,
başladım yazlıkları, dolaba koymaya.
Her mevsimin kendine has güzellikleri yokmuydu? Hani nerede?
Sebepsiz hüzün kaplıyor içimi.
Yaram Eylül’de başlıyor kanamaya.
Eylül yaprak döker, yara açar,
Ekim derdime bin dert katar.
Kasım, hiç olmayasıca kasım,
Annesizliğimi başıma kakar.
Adı bile kötü sonbahar.
Buram buram tükenmişlik kokar
Aralık desen yılın bitimi,
Ömürden bir yıl daha çalar.
Cihangir Özyürük
Kayıt Tarihi : 5.9.2023 21:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!